阳燧烧空烈炎毒,倒喝亲看人代速。芭蕉短尽桐叶焦,使我窗前草无绿。
愁死不遑遑计他,惊魂定后思娱目。浣花老翁平生居,到处先栽数竿竹。
子猷不教一日无,坡仙宁可食无肉。为爱虚中节复坚,森萃凉飙戛寒玉。
亭亭翠干齐荣枯,精神不畏霜风酷。我性爱竹逾诸公,尘垢兼须竹浣浴。
相对静夜两忘言,明月高秋伴幽独。苍根亲许移上林,讵有成言久不复。
君不见眼前繁卉渐枯凋,萧萧飒飒随狂飙。老夫对此心烦劳,安得劲节排云霄。
石如麒麟岩作室,秋苔漫坛净于漆。
袈裟盖头心在无,黄猿白猿啼日日。
炎暑遁逃天已凉,日阴苦短夜初长。风声日色尽秋意,海角天涯非故乡。
莺谷久离愁满眼,鸰原一别泪沾裳。客情欲借清吟遣,诗就客情弥惨伤。
邂逅还相见,慇勤复自陈。三千大千界,八十二年人。
衲衣云水旧,头鬓雪霜新。手种庭前柏,如今大似身。
拍拍新书一纸春,相逢牢落易相亲。
霸陵李广方嗟老,阙里原思乃叹贫。
雇我栖迟甘一壑,感君慰藉重千钧。
灯前欲和梅花引,病发飘飘满面尘。
南溪晚酌罢,归路笑言同。
家在碧山下,人行清露中。
鹊飞斜映月,虫响暗移丛。
下马儿童喜,谁知为德公。
五月阴盛暑不效,飞云日夕起嵩少。
回风飒飒吹暮寒,翠竹黄蕉雨声闹。
北轩孤坐默有念,人生会合那可料。
昔与子美比里闾,是月秋近足霖潦。
吾徒无事数相过,日策疲马度深淖。
升君之堂伏君几,果饵罗列亦稍稍。
开樽得酒味已酢,辅以谐谑聊可嚼。
长歌激烈或孤起,大论纷纭特一噪。
飒然夜气变凄栗,连披短褐曳颠倒。
且欣主人同气类,安问邻家厌呼笑。
而今相望各千里,跼促有如鱼在罩。
人生此乐不易得,世事荣辱何足校。
行当结侣候春水,一访洞庭湖上棹。
愧将鄙句报多闻,操纸安能蔽所存。砚墨未乾忧见罪,笺封还枉却酬言。
长吟不觉手之舞,熟览方知即也温。长者如兴起予叹,摄齐时愿一登门。
凄寒动春夕,覆被益重袍。乡梦惊还远,征途久觉劳。
破窗留月影,古木任风号。闻戒无兵馈,刚肠独佩刀。
单舸西来六月初,偶逃远役且踌躇。幽寻古寺情怀放,高会虚堂暑气除。
地主延留情已厚,故人邂逅乐何如。回头陈迹无寻处,姓字閒于壁上书。