茫茫大碛吁可嗟,暮春积雪草未芽。
明月如霜照白骨,恶风卷地吹黄沙。
驼鸣喜见泉脉出,雁起低傍寒云斜。
穷荒万里无斥堠,天地自古分夷华。
青毡红锦双奚车,上有胡姬抱琵琶。
犯边杀汝不遗种,千年万年朝汉家。
金樽画烛少年豪,白首孤灯不厌劳。
夜漏虽深书未竟,半缸谁与续残膏?
我梦游太华,云开千仞青。
擘山泻黄河,万古仰巨灵。
往者祸乱初,氛祲干太宁。
岂无卧云龙,一起奔风霆。
时事方错谬,三秦尽膻腥。
山河销王气,原野失大刑。
将军散发去,短剑斸茯苓。
定知三峰上,烂醉今未醒。
金鼓轰轰百里声,绣旗宝马照川明。
王师仗义从天下,莫道南兵夜斫营。
秋风猎猎汉旗黄,晓陌霜清见太行。
车载毡庐驼载酒,渔阳城里作重阳。
夜深邻帐送胡笳,三月春寒雪作花。吹尽关山杨柳曲,壮心元自不思家。
纵有平生好,宁容贵客怜。长歌欲自听,秋色五湖烟。
玉门关外草芊芊,碛里沙黄上接天。固捍将军频按塞,车师校尉复留田。
自是书生无燕颔,年年金印妒龙泉。
马首垂杨折送行,酒阑长揖宝刀横。军中最是多兄弟,不唱阳关第四声。
奇兵十万击匈奴,谷蠡屠耆未拟俘。对阵夺将金勒马,独身生致北单于。