筱里东偏,俞山北舍,中有隐者茅堂。邻圃钞书,隔溪赊秣,一村风雨归庄。
叹壁向霜天陡立,骨为残秋太瘦,多时晒药西轩,终朝行散南岗。
我买烟舠过话,柴门下、深巷剧空苍。
只须剪烛,无烦烹韭,欲与君言,竟上君床。君不见、石鲸跋浪,铁马呼风,今日一片关山,五更刁斗,何处乾坤少战场。
且拥孺人,相携稚子,读易歌骚,把酒弹琴,强饭为佳,慎毋憔悴江乡。
蝉鬓隔花阴,香肌压翠衾,风前一笑掷千金。
记得那时明月底,刚半线,露丹襟。
银钥杳沉沉,朱楼阻信音,流莺啼破绿窗深。
清泪未弹红泪滴,流不了,到如今。
莺花三月出燕关,千里家乡几日还。今夜月明天似水,梦魂先到武夷山。
别时曾一折,羌管不堪听。愁锁眉同翠,娇回眼共青。
征途悲雨雪,古驿望流星。却恨飞空絮,随波化作萍。
迈种徵名世,灵芝茁卧园。稍披珠网出,渐觉紫烟屯。
斐亹明如月,□□□□□。瑶光分秀气,仙露灌灵根。
芬馥连三径,琳琅萃一门。挥金归日乐,数马古风存。
故里常怀绂,茅檐或负暄。户庭图海岳,舟楫载琴尊。
稍證玄中秘,还从河上言。目能窥竹简,身自却蒲轮。
国以人为瑞,家因义作藩。奇龄开九帙,娱老弄诸孙。
草木文章贲,经纶雨露繁。授书时已晚,同闬道弥敦。
蒲柳怜衰质,樗材滥曲辕。长歌随羽翼,难忘汉宫恩。
东亭故宅昔曾过,旋著新花剪旧莎。帘远颇宜低度曲,门宽兼得大张罗。
鸠巢唤妇真成拙,瓜屋随身也觉多。试问柳浪湖上柳,几回秋草几春波。
拟将杯棬作家乡,卧月横烟梦几场。况是蛾眉消得死,争教白也不郎当。
艳阳二三月,杨柳枝参差。每逢双燕子,忆得别君时。
忆得别君时,遗君珊瑚枕。君行佳丽地,何人荐君寝。
越女性如绵,吴妓情似纸。夫君浪子心,吹作东西水。
前月父书来,道君游淮北。今月见君字,知作江南客。
江水自清流,照君不照妾。
云作雨,不成归。箭离弦,无还期。昨日犬,前日狮。一番花,一番泥。
花有色,槛周之。人有容,镜照之。镜方新,容已非。槛未敝,花先飞。
短可续,用何物。一曲歌,三杯醁。我欲长生天下人,拔刀斩断金乌足。
二月已过半,三月来逡巡。柳叶细可采,桃花开太频。
白马过游客,黄鹂呼醉人。红颜楼上女,端坐独伤春。