朝来伐竹已千竿,始觉籓篱宇宙宽。照室丹光林外见,隔溪山色座中看。
春秋岂信栽培易,风雨那愁出入难。凤鸟不来龙已去,空山谁与报平安。
铁马云雕久绝尘,柳阴高压汉营春。天晴杀气屯关右,
夜半妖星照渭滨。下国卧龙空误主,中原逐鹿不因人。
象床锦帐无言语,从此谯周是老臣。
忆昔开元日,承平事胜游。贵妃专宠幸,天子富春秋。
月白霓裳殿,风干羯鼓楼。斗鸡花蔽膝,骑马玉搔头。
绣毂千门妓,金鞍万户侯。薄云欹雀扇,轻雪犯貂裘。
过客闻韶濩,居人识冕旒。气和春不觉,烟暖霁难收。
涩浪和琼甃,晴阳上彩斿。卷衣轻鬓懒,窥镜澹蛾羞。
屏掩芙蓉帐,帘褰玳瑁钩。重瞳分渭曲,纤手指神州。
御案迷萱草,天袍妒石榴。深岩藏浴凤,鲜隰媚潜虬。
不料邯郸虱,俄成即墨牛。剑锋挥太皞,旗焰拂蚩尤。
内嬖陪行在,孤臣预坐筹。瑶簪遗翡翠,霜仗驻骅骝。
艳笑双飞断,香魂一哭休。早梅悲蜀道,高树隔昭丘。
朱阁重霄近,苍崖万古愁。至今汤殿水,呜咽县前流。
君侯夙夜爱民心,槜李重开颂好音。兵后州人无菜色,乱馀厅事有棠阴。
熊轓按部兵车息,燕寝凝香画戟深。走也门墙老宾客,尚哦云月在山林。
翛然无限沧浪意,况有幽亭近水安。孺子有歌同鼓枻,故人无约共弹冠。
通宵云气侵衣润,六月波光入坐寒。惭愧东华尘土客,知谁来此一凭栏。
西陵归来忽千古,操也何尝称魏武。黄牛峡口不曾来,亦有巴人建祠宇。
巴人日日迎送神,男能唱歌女能舞。一方说是鬼奸雄,血食依凭出巫语。
精灵托汝据荆襄,魂魄何由归邺许。今年偶值申屠君,削吾尊罍彻吾俎。
茫茫穹壤复何之,夜夜荒林怨风雨。无颜可见山阳公,有恨犹思茂陵土。
当时贼汉岂独孤,同日举兵皆可数。高文一落在人间,只得群公诮狂虏。
寄与扶倾济弱人,慎勿欺心背其主。
昔年夫君死漳戍,恨不从之泉下去。有弟万里负骨归,获鹿原头与封树。
是时孤儿方学行,天地容身复何处。此心匪石石可移,誓欲教儿如汝父。
儿成娶妇身始閒,一旦儿亡岂能顾。妇姑相守到白头,至今不识门前路。
夫家赵郡知几年,乡里尝旌两节妇。向来我识房将军,乃是节妇之侄孙。
岁时宁忘俎豆事,水旱肯废云山屯。忠臣烈女有如此,千载义事辉高门。
当涂自诡谯中龙,长驱远斗矜余锋。
孙刘交合出奇计,一炬赤壁成三雄。
荆州畴昔借资地,久假乃复相仇攻。
是时熊湘介二国,北有蜀壘南吴牖。
蛮争触竞已千古,往事独有江流东。
人言此水自云阜,联引澬邵经夷中。
崎岖二梅压盘束,擘裂千嶂烦奔冲。
穷豪究勇力少纵,始得平隰流舂容。
纡余十里仅间暇,贔屭五渚俄冲从。
潴为渟渊产百怪,往往不宅冯夷宫。
春霖夏潦故假藉,谷吐川灌资腾舂。
阳侯客气不自禁,驱胁罔象从群凶。
往时井邑困陵藉,欲已此患嗟无庸。
英英忠定经国手,初日小试勤民功。
不烦燃犀照奇鬼,正尔宴坐销狂烽。
筑亭据胜俯百壑,坐使衮衮皆朝宗。
投巫谩诧邺中老,驱鱷未逊潮阳翁。
横流一旦复故道,精意要与神明通。
吾闻祖龙制六合,欲以盛气陵华戎。
将游会稽示汰侈,乃被涛浙还他从。
区区水波岂云恶,要是暴戾神方恫。
安知盛德虽邑宰,能转造化回天工。
尔来百多六十载,民得平土趋耕农。
只今令尹亦公辈,惟有善政希高踪。
兴言晴雨应如答,岂复旱溢忧匆匆。
喜丰对峙且华屋,一桨横绝江无风。
江头秋深足佳趣,林霭烟暝纷冥濛。
乘间领客共赏胜,亦有情话摅心胸。
夫君岂久吏州县,伟望竞已齐衡嵩。
傥令鲸伏波不作,奠枕四海经渠非公。
神工铸明镜,持进嫦娥宫。嫦娥羞鉴容,暮挂扶桑东。
浮云散天风,照耀九海空。如何万丈光?泻入诗仙胸。
谈玄走银蟾,落笔惊彩虹。掩却星斗文,孤辉天地中。
四年笔砚共相依,几向丹铅覈是非。尘榻无人联夜雨,沂风独自咏春衣。
心怜药饵愁多病,目断云山锁落晖。闻道蒲觞新有约,为藏佳酿待君归。