一见油然慰所望,巾车更辱到他乡。
相从乐处光阴速,索笑浓时意味长。
樽酒未堪留好客,湖山早已关归艎。
秋来尚忆门前路,莫惜溪头屡买航。
清晖杰阁几朝昏,吟咏曾喧白下门。
一别朱栏陪绮席,重来青草接荒村。
名章尚忆江秋句,短些谁招月夜魂。
老去情怀更萧瑟,懒从孤馆觅清樽。
春风洞庭路,摇荡暮天多。衰疾见芳草,别离伤远波。
诗名推首荐,赋甲拟前科。数日闻天府,山衣制芰荷。
江南梅雨天,别思极春前。长路飞鸣鹤,离帆聚散烟。
清晨趋九陌,秋色望三边。见说王都尹,山阳辟一贤。
野人未相识,何处异乡隔。昨逢云阳信,教向云阳觅。
空闻天上风,飘飖不可觌。应非矍铄翁,或是沧浪客。
早晚从我游,共携春山策。
至理契穹旻,方生甫与申。一麾歌政正,三相贺仁人。
叵似卢怀慎,全如邵信臣。澄渟消宿蠹,煦爱剧阳春。
对客烟花拆,焚香渥泽新。征黄还有自,挽邓住无因。
峡水全输洁,巫娥却讶神。宋均颜未老,刘宠骨应贫。
大醉辞王翦,含香望紫宸。三峰初有雪,万里正无尘。
伊昔林中社,多招席上珍。终期仙掌下,香火一相亲。
天皇冬狩如行兵,白旄一麾长围成。长围不知几千里,蛰龙震慄山神惊。
长围布置如圆阵,万里云屯贯鱼进。千群野马杂山羊,赤熊白鹿奔青獐。
壮士弯弓殒奇兽,更驱虎豹逐贪狼。独有中书倦游客,放下毡帘诵周易。
安庆作戏灯,惠然来赠我。藏灯藉微明,细火薰其座。
乘兹风火力,盘旋如转磨。中有角抵人,挥臂不知祸。
团团十万匝,轮回莫能躲。此灯虽戏具,无果大因果。
三世尘沙佛,皆如转灯过。三千大千界,成坏亦风火。
所以明眼人,重道轻利货。生死比梦寐,荣华等涕唾。
长行此观心,人间都看破。多少看灯人,知音无一个。
诚之久侍万松师,何事十年下手迟。劫火光中须退步,青春宁有再来时。
举世昏昏似醉眠,悲哉不肯救头然。祖师点破新关捩,且指人心教外传。