崔郎胸次奇突兀,兴来从人索纸笔。斯须千峰万峰出,底用一石画五日。
上饶道人列仙癯,示我新作云巢图。涂岚抹雾思更逸,古色满眼苍寒俱。
重溪叠谷各异状,坏木崩石森相向。翠微最上云所栖,道人又在云之上。
数椽丹室荫白茅,团团云间如一巢。拂衣拂著宿鹤背,挂剑挂落长松梢。
空濛杳霭迷处所,岂复漂摇畏风雨。既非鸟窠老衲子,无乃中林古巢父。
填窗拥户昼不开,神光隐见金银台。云之君兮凤为马,往往玉箫吹月来。
道人几年游上国,卖药壶中人不识。洞玄宫观一黍珠,灵秀似与仙都敌。
故巢未破归便得,归到玉山多美石。我诗毋刻刻此图,留照千秋山水碧。
八十了公如古佛,禅心已久会真如。饭供南海浮来钵,经钞西天译后书。
持咒降龙秋雨歇,焚香迎客晚潮初。此生终拟依莲社,犹苦尘缘未破除。
暖日浮云漾绿波,画阑风静好经过。护花飞蝶来呈舞,恋柳啼莺自献歌。
妨物性疏轻物议,惜春情重奈春何。流年不为朱颜息,莫厌尊前笑语多。
玉笛声沈玉漏长,玉环心事夜来香。如何更入金诃子,却比无言睡海棠。
双凤扶云留翠辇,九龙伏雨去莲汤。千秋万古嵬坡梦,应绕新台怨寿王。
赤子半入井,宁无恻隐心。急走掣其足,啼号嗄以喑。
其亲即偕来,翕然集四邻,将谓相谢不世恩。忿呼恚诘渠何人,令我儿哭声酸辛。
中心自誓救颠坠,孰顾若辈怨且嗔,君子谋道不谋身。
滂沱一雨洗清秋,千里郊原旱气收。
急遣奚奴洗觥盏,醒心亭上看溪流。
本是蓬筚姿,偶作帝王客。
日日上金门,时时分玉食。
自忘身世贱,不觉仙凡隔。
几多贤达人,饥寒卧空泽。
篱畔黄花翠竹,雨后青山白云。此是山中活计,莫教俗士知闻。
有客劝除草,草去眼中净。
梵志反著袜,一国皆通病。
颊上著三毛,精神乃殊胜。
微云点太虚,不碍天宇莹。
芳草有佳色,驻与俗士订。
曾著骚人经,屡勤才子咏。
因依仲蔚门,缭绕渊明迳。
不入膏粱观,唯契山林性。
吾家北窗下,旷土勿畦町。
花草随意生,红绿同一盛。
晨露共明蠲,夕烟相掩映。
既傍竹阴清,又连苔色静。
微薰入衣屨,余润侵筑磬。
终日坐其间,心清神气定,
心清神气定。诗酒颇相关,
世事不足听。从渠笑吾痴,
此意未易竟。
不见汤师久,病眠时序深。
忽惊朱夏过,真负碧云吟。
他日虎溪约,同时凤阙心。
未论应去住,杖屦且相寻。