墨池催胜游,虞卿枉真迹。
我行浩无期,君归定何日。
非尤年岁晚,自叹机会失。
空烦日卓午,蔬饭满香积。
万壑秋明一径斜,满川霜叶胜春花。何人结屋松风里,丁卯桥边处士家。
车遥遥兮,马骎骎。送君行兮,河之阴。望而不见兮,伤我心。
车遥遥兮,马萧萧。送君行兮,河之桥。望而不见兮,俾魂消。
车遥遥兮,马翩翩。送君行兮,山之巅。望而不见兮,涕留连。
车遥遥兮,马騑騑。送君行兮,江之矶。望而不见兮,泪沾衣。
池苑(yuàn)清阴欲就。还傍(bàng)送春时候。眼中人去难欢偶。谁共一杯芳酒。
朱阑(lán)碧砌皆如旧。记携手。有情不管别离久。情在相逢终有。
池苑句:言树已成荫,时已春暮。就,成。还傍句:言春将归去。还,已经。傍,临近。难欢偶:一本作“欢难偶”,犹言难以再有往日的欢乐。偶,遇。
朱阑碧砌:朱红的阑干,青碧的台阶。李煜《虞美人》词:“雕阑玉砌应犹在,只是朱颜改。”晏词由此化出。
物生宇宙间,巨细统有宗。
鳞虫三百余,厥长称维龙。
滃雾弥六合,神渊閟千重。
维时赤鲤公,坐制纤鳞穷。
纤鳞何足言,什百来追踪。
亦有横江鳞,望洋丧其雄。
于于圉圉然,等辨殊卑崇。
一鳜掉头去,恝然若将终。
三公不易介,谁谓惠不恭。
鲁生陋汉仪,商皓婴秦锋。
行吾之所安,匪以惊愚庸。
又如秦汉后,俗学千载同。
卓哉无极论,上配禹孟功。
吾言聊自警,毋诮惟少通。
小梅风韵最妖娆。开处雪初消。南枝欲附春信,长恨陇人遥。
闲记忆,旧江皋。路迢迢。暗香浮动,疏影横斜,几处溪桥。
湖上兴不极,复治东山具。执策入治平,繁霜湿衣屦。
山僧不好客,高卧阖庭户。清商动木末,静听不知处。
遥看上方胜,子夜发襟素。情长事乃违,咫尺不得据。
月落空归来,寒猿挂深树。
粉奁尘满砚池枯,且款清谈事酒壶。好客诸侯何处有,通财知己近时无。
芭蕉夜雪阑新兴,蛱蝶春风卷旧图。念我平生钓竿手,扁舟特为写江湖。
正月桃源路,东风雪后时。布帆冲宿雾,桂棹拂流澌。
鸭绿添溪涨,鹅黄上柳枝。壮游秦少府,错赋武陵诗。
金莲山上高明所,燕坐居肰见八荒。虎斗龙争俱寞寞,鸢飞鱼跃自洋洋。
汉唐事往江山在,濂洛人游草木香。唤起平生尘土梦,松风为我洗肝肠。