蝶醉蜂痴一簇香,绣葩红蒂堕残芳。
因嗟好德人难得,公子王孙尽断肠。
夜雨山草湿,爽籁杂枯木。闲吟竺仙偈,清绝过于玉。
周郎怀抱好知音,常爱山僧物外心。闭户不知芳草歇,
无能唯拟住山深。感通未合三生石,骚雅欢擎九转金。
但似前朝萧与蒋,老僧风雪亦相寻。
寒空欲雪雨霏微,草径孤筇傍石矶。碧玉山围修竹宅,梅花时叩故人扉。
苍茫旧事谈尘劫,寂历新诗近道机。更约小桃红破后,来餐春涧蕨芽肥。
我识夫人夫,朝衫托京国。继遇夫人弟,幅巾江水北。
自始逮今玆,春秋三十易。当时谈宴末,偶及中闺德。
仪容黯终掩,吾友亦远隔。遥想琴瑟哀,与彼同生戚。
徒存四尺纸,绘作镫火夕。慈母如师严,雒诵殷四壁。
图中最稚儿,玉立今八尺。挂席出彭蠡,就我同书策。
万卷容可收,熊丸不复得。我闻画阏氏,泣涕甘泉侧。
憬彼休屠子,忠孝汉庭则。何况传经家,不匮名当赫。
又闻悲思者,不可为太息。怜吾失母雏,丱发初覆额。
奄垂二十年,感伤衰鬓白。
玉屑金波各眼尘,如何牵役不知勤。往来扰扰天机乱,那似端居对此君。
新稻翻匙羹芋魁,慇勤重客肯相陪。醉归已彻重城漏,睡起应寻十日杯。
欲得杜康连榼至,因令毛颖寄辞来。扶头往饷宜频釂,更喜输租罢与催。
本朝谋帅得雄刚,气语无邪面目方。掌握事严持斧钺,咽喉地紧扼豺狼。
铁林猛士新翻阵,幕府奇书旧满囊。可减边兵三十万,匈奴走入黑山藏。
精神满腹其才裕,清白当官所性存。国士正居王俭府,野人未识李膺门。
诗筒便恐传新句,酒席方陪饮上樽。从此定须怀贱叟,他时来访我儿孙。
南村云雨北村晴,晴鸠雨鸠更互鸣。
东风吹雨衣不湿,我在桃花深处行。