门萝登峻岭,级石上荒祠。雪阻南迁路,云停北望时。
文衰真有作,道丧已前知。千载经行地,高山空尔思。
蔷薇深院无行迹,风到闲门扫绿苔。明月满庭香袭袭,野塘新水藕花开。
迟日香风细细回,招邀更喜广文陪。千年又下南州榻,二月同传北海杯。
午院云阴移几席,春城雨色映楼台。三鳣五马皆高客,独愧江鸥共往来。
黄河腊月冰十丈,纵有鲤鱼那得上。楚天鸿雁避霜雪,未得逢春难北向。
康王城边沙草曛,梁王台上多暮云。野人岁晚谁相对,桐柏山中空忆君。
秋风吹嫩碧溪莼,春韭寒菘别置伦。入手细牵青不断,盈筐满贮绿仍匀。
许同玉脍成双美,未数金盘馔八珍。多渴长卿愁内热,谢他清淡养天真。
兰之生兮于彼空谷,抱幽贞兮不群以独。白石兮清泉,纷紫茎兮冒寒。
渌兰之香兮扬扬,汎光风兮朝阳。谷无人兮自芳,谷有人兮吾与子兮徜徉。
谷中之人兮清且真,不可见兮徒名闻。仰丹崖兮千仞,思委佩兮江滨。
折芳兮谁赠,羌云路兮愁人。抚瑶琴兮叹息,长寄情兮斯文。
秋风吹庭树,落叶满空除。閒寻野庄句,感我丘园居。
丘园正收穫,此日乐有馀。亲交亦相念,奈此川陆迂。
尔庄复何许,言在南浦隅。同处百里间,原田料相如。
欲往念未可,抚时空郁纡。聊咏寄吾志,行哉归荷锄。
三过扬州十五年,中间日月似流泉。平山花竹隋宫柳,又落东风一梦边。
仙家苍茫云海东,海光上与星辰通。昭回万象森布列,灵景独应图书宫。
宫中明星十有六,一一紫焰舒长虹。珠宫贝阙相荡漾,顷刻万状难为容。
群仙无事亦来往,鸾鹤隐见空明中。翩然一鹤下南斗,流辉万丈惊蛟龙。
蛟龙惊遁海天净,惟有匹练悬高空。紫宫东南纵遐眺,晴霞五色交青红。
天孙停梭赤霄上,指点毫末分纤秾。帝傍丝纶要经纬,旋轸不待星躔终。
石渠延阁五云绕,紫泥黄纸三更封。悬知不学卯金子,馀光反借青藜公。
身与瑶姬并得仙,兰枝同秀玉同坚。车轮几从三山驾,鞶帨曾分八茧绵。
沁水林园今孰盛,晋卿文采世争传。小春明日长生燕,遥听鸾箫又隔年。