前日闻君撤瑟初,伤心悲愤不能舒。
平生鲍叔偏知我,垂老庄龙独弃予。
人物风流今已矣,交流零落痛何如。
从兹道义谁相告,每欲临文辄废书。
上得陂陀路转艰,陷轮推马苦难前。
风寒白日少飞鸟,地迥黄沙似涨川。
结草枝梢知里堠,放牛墟落见人烟。
从来天地分中外,今作通逵近百年。
低头对千载,把卷竟长日。兴亡见俯仰,忠佞更得失。
意合心自知,感嘅屡沾臆。朱黄纷几砚,缃素互编帙。
比邻亦好事,挟策到蓬荜。纵谈及羲皇,坐待寒月出。
五月桑梯傍屋斜,蚕丝抽尽响缫车。长腰红女誇身手,织作还兼吉贝花。
忆昔儿时衣百花,阿母扶我上戏车。
两岁读书未离乳,书罢寻乳犹归家。
年方十三失阿保,弱冠慈母仙去早。
只今堂上独灵椿,念及庭萱怨露草。
夜来忽梦如儿年,阿保携抱慈母怜。
人生安得常童颠,只作婴儿啼母前。
风行水上真文章,不羽不胫游四方。
妙语缀入牙颊香,意有佳客扬其芳。
美君金璧不愿将,多文为富纷储藏。
牙签玉轴缃缥囊,书船贯月飞虹光。
鼎肉试取一脔尝,珠玑璀璨锦绣张。
痴指快读下五行,虎凤蔚跃蛟龙翔。
尚欲效学鸡林商,遍索伟制丰行装。
哲匠谨勿麾门墙,当遣纸价贵洛阳。
信马腾腾触处行,春风相引与诗情。等闲遇事成歌咏,
取次冲筵隐姓名。映柳认人多错误,透花窥鸟最分明。
岑牟单绞何曾著,莫道猖狂似祢衡。
五日山行复下山,爱山不肯住不间。
此心无着身长健,明岁秋高却往还。
风雨经旬只闭门,朝来倚槛已春深。
不知花片飞多少,但觉江城满绿阴。
驱车出严关,触热归路长。一雨群物苏,吾行亦清凉。
漓水自南去,湘流正洋洋。眷言二三友,跋马勤送将。
萧然短长亭,每语夜未央。张子名家驹,千里方腾骧。
杨郎岭中彦,而能敛锋铓。延陵旧所熟,气味固难忘。
向来幕府游,三秀丽斋房。居然出别语,分袂楚粤乡。
人生会有别,勿悲参与商。独有赠言意,临岐更平章。
风俗易移人,宦途剧羊肠。千钧有不守,决去飞鸟翔。
要当勉自持,诗书作金汤。他年相会处,刮目看增光。
为谢桂父老,无泽留一方。惟馀石间字,时与洗苔苍。