天柱坛前更讲闻,风云变化眼俱新。还舟传意无传诀,服食惟应更入神。
太湖畴昔吾曾游,东洙西崦入湖陬。小从悬木望缥缈,洞庭云飞天际流。
茆公见我招手迎,惜也欲渡无扁舟。愤将湖水一口汲,喷济万物泽九州。
三十年来抱孤志,时不可得徒淹留。披图宛见蔡氏裔,四时始悟功成休。
高踪已逐鸱夷去,至今芳躅留橘洲。还闻橘洲邻夏湾,一水旁通流玉沟。
两山对峙深门阙,瑞气浮空如蜃楼。橘洲居士称时清,五湖波浪谢五侯。
花开花落记年华,玲珑硕果斜阳收。自非田桑八百之草庐,即为木奴过千头。
居士居士谁与俦?自受天乐无人休,北圃南田游寿乡,一声长啸如鸾凰。
俯视夫差避暑湾,豪华既尽何荒凉!吴王越相俱寂寞,惟有震泽春天三江瀼瀼之流长。
居士有子曰九逵,隐居肯构以肯堂。通籍于今留翰苑,君子福泽殊未央。
乘风飞锡欲与去,令我三十载幽期一日偿。当时请扫茅公坛,分我地亦何伤?
徒杠欲折问舆梁,定有阴功达上苍。千人万人行致祝,公侯万代沙村堂。
堂堂贞节达天庭,小小诗篇何足称。尽道显扬今有子,立身行道是谁能。
罗浮野人亦姓黄,黄君家接罗浮光。地仙八百从花甲,眼见貤恩又大郎。
宗远肝肠浑是铁,惟应同住铁江涯。世人反眼不相识,廿载樵西共煮霞。
一别异生死,三年能几时。
埋玉不可见,拱木徒兴悲。
通老奉香火,坐阅岁月移。
圆颇点飞霜,夷旷真吾师。
门萝登峻岭,级石上荒祠。雪阻南迁路,云停北望时。
文衰真有作,道丧已前知。千载经行地,高山空尔思。
花非花,雾非雾,
夜半来,天明去。
来如春梦不多时,
去似朝云无觅处。
今日我重九,谁谓秋冬交。
黄花与我期,草中实後凋。
香余白露乾,色映青松高。
怅望南阳野,古潭霏庆霄。
伯始真粪土,平生夏畦劳。
饮此亦何益,内热中自焦。
持我万家春,一酬五柳陶。
夕英幸可掇,继此木兰朝。