武皇开宴影娥池。侍宴阿娇新宠时。金屋春深扶醉起,鸾鸣花底日迟迟。
未暇住为岩穴主,尚堪行作水云僧。宾头诺讵诸尊者,久在峰头望我能。
把住如何却放行,明头暗合暗头明。丰干冷坐寒山笑,二月青田春水生。
惆怅仪容思不穷,记从甥馆坐春风。梅花松菊三知己,剑佩琴樽一寓公。
劫火灰飞家业尽,玉壶冰冷眼光空。盖棺论定知谁似,诗酒风流陆放翁。
红牙词曲拍宫商,秦柳而还最擅长。到处莺花为性命,一生风月当文章。
丛丛著述人千古,草草生涯梦一场。知否游梁门下士,西风古道泣斜阳。
短服齐腰窄,红飞阔帽缨。人看能走马,谁识是书生。
一路花难媚,长风鸟共争。十年三去向,文武旧西京。
殿前戎服对源休,一击惊看面血流。岂有武人能办此,即无逸事亦千秋。
追兵倒用司农印,植槊高悬悍卒头。梁上大绫三百疋,尘封依旧未曾收。
自说年深别石桥,遍游灵迹熟南朝。已知世路皆虚幻,
不觉空门是寂寥。沧海附船浮浪久,碧山寻塔上云遥。
如今竹院藏衰老,一点寒灯弟子烧。
客边岁月去如流,夫妇他乡共白头。今夕一杯须尽饮,人生能得几中秋。
泸南二子天一边,思之不见今三年。阮咸已老得遥集,白发自愧还欣然。
未看颅骨并颊颧,啼中已有过秦篇。诸田何得贱庶孽,会斩庄贾摧强燕。
望南躔一星,光映三阶。有仙翁、紫袍金带,佳辰海上筵开。
数流年、才周花甲,论风采、独步霜台。晚岁功名,诸郎科第,占却人间五福偕。
遥瞻祝、青天岱岳,翁寿并崔巍。还歌咏、日升川至,山有台莱。
羡吾乡、苏山甘水,钟灵辈出奇材。念当年、东山灯火,幸此日、北阙风雷。
契重金兰,情深葭玉,廊庙江湖共此怀。念同庚初度,与翁不得共衔杯。
伫看取、乔迁赴阙,丹诏飞来。
待聘先生二十六,弟子满堂脩几束。下床一面月几千,有客市廛钱别录。
为儿不诵杞菊篇,举箸欠鱼须要肉。老夫弱冠奇一秋,飘零来问君平卜。
先生称我有隽才,满县青矜皆拭目。一日仅能赴三饭,折简叩扉知几幅。
今夜酒移明夜醉,凌晨乞展黄昏速。四边延我入师席,席则有馀身不足。
高子行年已若干,更度四期心从欲。月钱祗直晓点心,薪蔬尽此携儿畜。
抱书谁肯访吾门,看君有是犹沾禄。井泉比旧百倍深,汲人绠短无麻续。
时去技精分愈穷,时来浅学难逃福。贩商射利偶赢馀,便诧巧谋能润屋。
莫待黄金当散时,舟车到处遭颠覆。