别君才两月,思君已三秋。我寻京口渡,君逆广陵舟。
隔岸吴山色,未到愿已酬。况有故人酒,因之成胜游。
金焦两拳石,东控帝王州。长风吹不去,惊浪没还浮。
城回碧嶂转,日照沧波流。遂恐乘流去,去去访蓬丘。
北固时已暮,南徐不可度。倒影入西池,东挂秣陵树。
玉岛暂栖止,松房尽临水。涛声清客枕,梵响洗尘耳。
夜半坐矶头,江月映江楼。天低若堕水,水碧涵天秋。
晚寻焦君迹,云霞似相识。浥露采瑶芝,看松坐白石。
水底瘗鹤铭,求之不能得。欲探骊龙宫,更烦象罔力。
招隐与甘露,相去不盈步。褰裳往从之,飙车入云雾。
其馀皆小琐,不足烦回顾。归潮信天风,三山近若空。
回望金银阙,恍在碧烟中。此时与君别,分手类飘蓬。
天明挂帆去,云海意何穷。
故园烟树忆论文,短褐狂歌此对君。碣石谈天看汝在,都门击筑傍谁闻。
清斋帘色残春草,小苑莺声过夏云。为问玄成谁载酒,诸生经术起河汾。
作赋闻君拟遂初,为园溪上爱清虚。烟霞半拂轩楹入,萝薜能将绂绶疏。
岭树攒云遥似盖,阶虫萦叶尽成书。莫言才散为时弃,得遂天年乐有馀。
大峪秦城北,神泉汉苑东。登高携远客,临水怅离鸿。
旧好情难别,新知乐未终。烟横青嶂断,霜落古台空。
竹树摇葭岸,兰桡溯菊丛。偶然成聚散,延眺意何穷。
一别异生死,三年能几时。
埋玉不可见,拱木徒兴悲。
通老奉香火,坐阅岁月移。
圆颇点飞霜,夷旷真吾师。
长松梢,青拂天。岁暮商飙急,寒苦令人怜。阴崖有朴樕,生在荆棘下。
霜凋荆棘叶,网缀如檐瓦。春风破冰冻,劲绿不曾赭。
祸福相倚伏,岂不在所招。宁为朴樕茎,莫作长松梢。
江上风过水生纹,烟里斜阳半曛。雨声不堪客耳闻,纷纷,梦魂迷断云。
梦断天涯归路杳,天欲晓,残月窥窗小。木兰舟,芦苇秋,汀洲,藕花相伴愁。
罗浮野人亦姓黄,黄君家接罗浮光。地仙八百从花甲,眼见貤恩又大郎。
太湖畴昔吾曾游,东洙西崦入湖陬。小从悬木望缥缈,洞庭云飞天际流。
茆公见我招手迎,惜也欲渡无扁舟。愤将湖水一口汲,喷济万物泽九州。
三十年来抱孤志,时不可得徒淹留。披图宛见蔡氏裔,四时始悟功成休。
高踪已逐鸱夷去,至今芳躅留橘洲。还闻橘洲邻夏湾,一水旁通流玉沟。
两山对峙深门阙,瑞气浮空如蜃楼。橘洲居士称时清,五湖波浪谢五侯。
花开花落记年华,玲珑硕果斜阳收。自非田桑八百之草庐,即为木奴过千头。
居士居士谁与俦?自受天乐无人休,北圃南田游寿乡,一声长啸如鸾凰。
俯视夫差避暑湾,豪华既尽何荒凉!吴王越相俱寂寞,惟有震泽春天三江瀼瀼之流长。
居士有子曰九逵,隐居肯构以肯堂。通籍于今留翰苑,君子福泽殊未央。
乘风飞锡欲与去,令我三十载幽期一日偿。当时请扫茅公坛,分我地亦何伤?
天柱坛前更讲闻,风云变化眼俱新。还舟传意无传诀,服食惟应更入神。