圣人履天位,驭世应昌期。宝历千年运,神京万世基。
梯航来职贡,海岳拱神祇。常道陈中夏,仁恩洽四夷。
仪文唐制度,官属汉威仪。气正三辰顺,年登百谷滋。
河清龟出洛,日暖凤鸣岐。大地歌谣满,唐虞今在兹。
隐庐两叩倏如烟,白发萧萧一肃然。夷国诗行以骚译,西江法乳印心传。
蛩鸣寒砌悲何在,鹤去空林寂可怜。遥向清风祈愿力,为公洒扫墓门前。
宝剑沈沙世已倾,千年波浪未能平。空馀故垒邻沧岛,那复雄兵出郡城。
淮上何人祠许远,海中无客葬田横。夜深有气干牛斗,洒泪空含万古情。
南地随缘久,东林几岁空。暮山门独掩,春草路难通。
作梵连松韵,焚香入桂丛。唯将旧瓶钵,却寄白云中。
不愁寻水远,自爱逐连山。虽在春风里,犹从芳草间。
去程何用计,胜事且相关。旅逸同群鸟,悠悠往复还。
藩篱小鸟何甚微,翩翩日夕空此飞。只缘六翮不自致,
长似孤云无所依。西城黯黯斜晖落,众鸟纷纷皆有托。
独立虽轻燕雀群,孤飞还惧鹰鹯搏。自怜天上青云路,
吊影徘徊独愁暮。衔花纵有报恩时,择木谁容托身处。
岁月蹉跎飞不进,羽毛憔悴何人问。绕树空随乌鹊惊,
巢林只有鹪鹩分。主人庭中荫乔木,爱此清阴欲栖宿。
少年挟弹遥相猜,遂使惊飞往复回。不辞奋翼向君去,
唯怕金丸随后来。
江南相送隔烟波,况复新秋一雁过。闻道全军征北虏,
又言诗将会南河。边心冉冉乡人绝,寒色青青战马多。
共许陈琳工奏记,知君名行未蹉跎。
宰臣思得度,鸥鸟恋为群。远客回飞锡,空山卧白云。
夕阳孤艇去,秋水两溪分。归共临川史,同翻贝叶文。
未习风波事,初为吴越游。露沾湖色晓,月照海门秋。
梅市门何在,兰亭水尚流。西陵待潮处,落日满扁舟。
岂谓江南别,心如塞上行。苦云摇阵色,乱木搅秋声。周谷雨未散,汉河流尚横。春司迟尔策,方用静妖兵。