石田老人写生手,都从观物心中来。不须更作体物语,要使花开花便开。
化工画笔只毫发,惧泄天机不令发。红红紫紫数十枝,已具春秋四时法。
国宾神交能此翁,小亭燕坐无言中。池鱼庭草各形色,抚卷一笑披光风。
二泉道人不识画,随处看花付清话。题诗漫欲为花评,秋草菲菲满江介。
日来栉我发,渐觉白者多。世事非我力,我忧欲如何。
我齿邻半百,光阴逝江河。老至不自觉,自谓心无他。
我心但不改,不妨发皤皤。
戍(shù)鼓断人行,边秋一雁声。(边秋一作:秋边)
露从今夜白,月是故乡明。
有弟皆分散,无家问死生。
寄书长不达,况乃未休兵。
戍楼上的更鼓声隔断了人们的来往,边塞的秋天里,一只孤雁正在鸣叫。
从今夜就进入了白露节气,月亮还是故乡的最明亮。
有兄弟却都分散了,没有家无法探问生死。
寄往洛阳城的家书常常不能送到,何况战乱频繁没有停止。
戍鼓:戍楼上的更鼓。戍,驻防。断人行:指鼓声响起后,就开始宵禁。边秋:一作“秋边”,秋天的边地,边塞的秋天。
露从今夜白:指在气节“白露”的一个夜晚。
有弟皆分散,无家问死生:弟兄分散,家园无存,互相间都无从得知死生的消息。
长:一直,老是。达:到。况乃:何况是。未休兵:战争还没有结束。
边城柳色动,祗是去年春。借问云台将,如今有几人。
万里关山月,东西共一天。遥怜马上见,不是在家圆。
万里燕山道,花开不见春。闺中儿在腹,何日替爷身。
出塞复入塞,马鸣何萧萧。穹庐坐名将,云是霍嫖姚。
冰河驰万骑,雪碛射双雕。
危亭披豁对苍霞,策杖重来日未斜。满目江山一尊酒,哦诗莫遣太雄誇。
佳人何意悟禅那,夜诵金经数百过。窈窕相中疑大士,妖浮声里半弥陀。
还于女伴歌吟懒,自与尼师结拜多。谩道西邻归彼岸,此生无计渡恒河。
海国真人茹碧霞,廿年云水寄生涯。读残紫府三千箓,看尽玄都十万花。
天外瑶笙招白鹤,洞中霞佩隐青蛇。知君名姓归仙籍,为乞星坛伏火砂。