紫房丹萼旋辞春,素瑟悲多不忍闻。
暮雨便从巫峡散,馀香犹上魏台分。
魂销南浦波空绿,望绝长门日易曛。
翠被已空桃檝远,自今搔首更离群。
客艑高樯冒楚霏,月岩丛桂老春枝。
一杯来应伊蒲供,八法归刊斗薮碑。
鰌岸风生凉汐满,蜃天霞破暝楼危。
学该内外皆圆法,却要声闻是总持。
为爱当年濯濯姿,动春摇雾不胜垂。
條供越绝千丝纲,叶斗章台半额眉。
肯共桑榆悲日晚,宁同枳橘过江移。
待君合抱相看岁,定是金城洒涕时。
晚雨跳珠万盖匀,红房高下照池新。
采时双艇须加桨,行罢微波不见尘。
解把清香贻密坐,忍将芳意付萧晨。
如何老帅残风味,三占秋英作主人。
万萼霞乾照曙空,向来心赏已多同。
未如此日家园乐,数遍繁枝衮衮红。
孤客伤时晏,遥帷对夜分。
虚轮抱初月,侧阵捲归云。
霜蕙披寒颖,陂凫叫暝群。
村砧与营杵,不寐最先闻。
栾栾馀病骨,踽踽本孤臣。夷饿怀餐粟,轲居忆徙邻。
旧围宽胁带,镵刻暗书筠。亲见扬雄者,容仪不动人。
寿客若为情,风流友麯生。
殿秋安晚节,为隐被香名。
曼衍南阳种,凄凉楚泽英。
见山应自语,今古几渊明。
仙翁得仙朝玉皇,当时种杏盈山冈。传闻落英堰流水,每到三月溪泉香。
白云霏霏出幽谷,独鹤沉沉唳乔木。寒潭深处睡蟠龙,灵草芳时跃青鹿。
丈人何年居此间,诜诜孙子如芝兰。抱才求进十五六,亦有随计乡书还。
步兵傲世逸千载,谁道风流至今在。软炊玉粒烹黄鸡,客子虽多竟相待。
我爱长吟登好山,到此便欲辞尘寰。可能筑室辄延我,为君鍊熟黄金丹。
丹成大笑分一粒,坐令绿发回朱颜。浮生百岁不早悟,日月扰扰空循环。
老钟笔法何奇古,三害精灵一图聚。周生自握苍精龙,白额长蛟甘丧沮。
危桥跨水压波涛,巨木翻风瞑烟雾。挺然独往知忘躯,敢谓诛邪天地助。
三日生还动闾里,千载遗踪存绢素。薄蚀已更人仰之,自古贤豪遗细故。
何独今人无此人,已觉丹青有深趣。江南印玺尚如新,国破苍忙画谁付。
一图分裂藏三家,离合悠悠岁时度。只今皆属丞相孙,挂向高堂邀客顾。
倏然风云驾霹雳,雨来平地银潢注。珍绨收藏卷不彻,直恐变化复入江湖去。