闻道江乡吹战尘,叵堪鼙鼓震于邻。
荒城少有飞花处,高塚多无擘纸人。
沙塞榆枯难取火,玉关柳少化为薪。
遥知玉座焦劳处,闲却龙舟阁水滨。
只有破裘禦寒色,遍将甜卦卖痴人。那知两个非师弟,一是钟离一洞宾。
两过道人争一蓬,岂非名号偶然同。
樗翁赖是无权柄,往问无家铁壁翁。
白露秋澄澄,漙我桂树林。愁思中夜发,披衣不逮衿。
晨风无停号,蟋蟀时再吟。举头见明月,低头泪涔霪。
明月万里光,妾人万里心。愿为随光去,万里不能任。
北斗酿酒浆,南斗为我斟。言欲解我忧,忧来一何深。
昭昭阳春色,令我好容姿。庶草各自骄,谁能念先萎。
秋气发鸣蝉,噭噭多伏悲。逝水但知东,逝日但知西。
人生坚强志,乃欲与时违。
广寒官中第一仙,情深不碍韵超然。
劝君莫作儿女态,但向花前倾玉船。
家是江南友是兰,水边月底怯新寒。
画图省识惊春早,玉笛孤吹怨夜残。
冷淡合教闲处著,清臞难遣俗人看。
相逢剩作樽前恨,索笑情怀老渐阑。
日薄霜清十月天,马蹄声里送流年。
店当古路三叉处,山似孤云两角边。
淹泊自悲穷不醒,衰残更著病相缠。
榆关瀚海知何在,目送飞鸿入暮烟。
荷锸庭中破嫩苔,清沟一派引泉来。
剪刀草长浮萍合,无数游鱼去复回。
圣朝中兴六十年,君家文武何联翩!先王剑履冠麟阁,後嗣簪橐陪甘泉。
流传到君愈卓荦,投我千篇皆杰作。
未分玉帐万貔貅,且擅诗人一丘壑。
尔来士气日靡靡,文章光焰伏不起。
君今已似骥千云,更看他年鲲击水。