东郊丝雨破浮埃,绣骑寻芳两两来。
十亩霜阴青翳目,一篙溪色碧于苔。
林花泛日莺求友,垅麦含风雉应媒。
绿柳朱栏多酒市,杖头谁伴玉山颓。
雪尽冈头路,风和腊后天。
人安闲淡内,鸟下寂寞前。
冻水晴初浪,荒城晚自烟。
西桥车马急,归意尚留连。
向来玩事每欣逢,老去相忘更客中。
天下山河清影在,人间风雨此宵同。
孤鸾夜泣菱花暗,老兔秋悲桂子空。
料得嫦娥念落花,不教无酒对征篷。
农家何所知,邻里自相宜。
草径东风软,茅檐春日迟。
数鸦鸣秃树,一犊卧荒陂。
酒熟相留醉,於人不作期。
展开阅读全文
山蔬有真味,肉食者不知。
老我於空林,自爱园中葵。
种莳举有法,采撷初无时。
置之折脚铛,燎以枯松枝。
芼之以姜桂,是乃性所宜。
嗜此心成癖,自觉甘始饴。
既足果吾腹,何用五鼎为。
众欲不干虑,出处常委蛇。
笑傲泉石间,万象皆吾诗。
我已自忘我,人知我为谁。
绕屋桑麻槿作篱,当门一树白蔷薇。
老翁请唤牛医至,穉子鞭拦鸭阵归。
赛愿酒丰同饮福,输官绢足各裁衣。
年年十月农功毕,还向豀头整钓矶。
迟迟松柏林,郁郁山水窟。依依久住人,宛宛旧游客。
人客不改心,山木不改色。彼哉同州庸,华蘼何所择。
欲话趋时首重骚,因君倍惜剃头刀。千般贵在能过达,
一片心闲不那高。山叠好云藏玉鸟,海翻狂浪隔金鳌。
时应记得长安事,曾向文场属思劳。
为子歌行乐,西南入武陵。风烟无战士,宾榻有吟僧。
山绕军城叠,江临寺阁层。遍寻幽胜了,湘水泛清澄。
西峰大雪开,万叠向空堆。客贵犹寻去,僧高肯不来。
潭澄猿觑月,窦冷鹿眠苔。公子将才子,联题兴未回。