空负芳楼约,愁逢江上春。
月华天外洁,花影浪中新。
讵是沉珠浦,将非濯锦津。
争言兰作舫,复拟桂为轮。
圆缺同今夕,飘零异昔辰。
关山犹自隔,攀折赠何因。
儿家门前杨柳枝,南来北往折残时。去去青骢都不返,郎行莫再挽青丝。
终古石自碧,深春花欲红。
澄潭凝一碧,云末出双虹。
庭中繁树乍含芳,红锦重重翦作囊。
还合炎蒸留烁景,题来渭得好篇章。
昔闻颜光禄,攀龙宴京湖。
楼船入天镜,帐殿开云衢。
君王歌大风,如乐丰沛都。
延年献佳作,邈与诗人俱。
我来不及此,独立钟山孤。
杨宰穆清风,芳声腾海隅。
英僚满四座,粲若琼林敷。
鹢首弄倒景,峨眉缀明珠。
新弦采梨园,古舞娇吴歈。
曲度绕云汉,听者皆欢娱。
鸡栖何嘈嘈,沿月沸笙竽。
古之帝宫苑,今乃人樵苏。
感此劝一觞,愿君覆瓢壶。
荣盛当作乐,无令后贤吁。
听说江宁以前有个光禄大夫颜延之,就在这北湖攀龙附凤,宴请群僚。
楼船驶入这天镜一样的湖中,锦幔围成宫殿高入云霄。
也唱起了《大风歌》,就像刘邦当年在沛都丰乡作乐一样。
颜延之献上诗章,仿佛像个诗人一样。
我是比不上他了,他像钟山一样孤傲突出。
杨县令文风清穆,高誉响彻东南海隅。
僚幕英才高朋满坐,个个如同玉树临风,一片璀璨。
画着鸟首的船在湖中显弄倒影,个个美女娥眉如水,鬓发叠挂明珠。
乐队新曲新歌引人入胜,吴语昵侬和着古典舞蹈动人心魂。
歌声高亢绕云,听众如痴如醉,皆大欢喜。
声音喧闹,唧唧嘈嘈,笙竽的声音把江月摇碎了。
这里曾经是帝王的宫殿,如今却是打柴割草的地方。
想到这,不禁使人感慨万分,老杨啊喝个底朝天吧。
荣盛之时就应该及时行乐,别让后辈笑话咱们。
颜光禄:颜延之,字延年。孝武登柞,以为金紫光禄大夫。
帐殿:天子行车野次,连帐以为殿也。沈约诗:“帐殿临春籞,帷宫绕芳荟。”左思《白发赋》:“开论云衢。”
钟山:一名蒋山,在润州江宁县。
覆瓢壶:犹倾尊倒瓮之意。
青春几何时,黄鸟鸣不歇(xiē)。
天涯失乡路,江外老华发。
心飞秦塞云,影滞(zhì)楚关月。
身世殊烂漫,田园久芜没。
岁晏何所从?长歌谢金阙(què)。
青春能持续多长时间,春天黄鸟鸣个不停。
人在天涯,不知回乡的路在哪里,江湖游荡,白了头发。
身影迟滞在楚关的月下,心却飞往秦塞云中。
此身此世特别烂漫,田园也久已荒芜。
眼看又到年终,应该何去何从?高唱长歌谢别金阙。
黄鸟:亦名黎黄,其包黎黑而黄也。鸣则蚕生。韩子曰“以鸟鸣春”,若黄鸟之类,其善鸣者也。阴阳运作推侈,时至气动,不得不尔,故先王以候节令。
谢:去也。金阙:犹金门。“长歌谢金阙”,见不复有仕进之意。
雨后烟景绿,晴天散馀(yú)霞。东风随春归,发我枝上花。
花落时欲暮,见此令人嗟(jiē)。愿游名山去,学道飞丹砂。
雨后原野一片翠绿,烟景渺茫,晴空里余霞像一幅幅绮锦。东风随春归,发我枝上花。东风跟随春姑娘回来了,催开了我家的鲜花。
现在正是花落日暮的时候,怎么不让人嗟叹不止?愿游名山去,学道飞丹砂。我想去游名山大川,找仙人学道炼丹砂金丹。
瑶草寒不死,移植沧江滨。
东风洒雨露,会入天地春。
予若洞庭叶,随波送逐臣。
思归未可得,书此谢情人。
瑶草是受寒不死的,可以移植到仙境沧江的江滨。
如果遇到东风飘洒雨露,就会与天地一道春意盎然。
我就像洞庭湖的落叶,随着风波送你去贬谪的远方。
我也思念故乡,但也不能归去,书此诗一首赠送给有情人,聊表心意。
登高楼,飞甍画栋参差浮。上摩青空入倒景,下瞰巨壑通长流。
浮云何悠悠,层岩列岫散复收。随风冉冉不盈寸,顷刻变幻不可求。
荡胸引步却回首,日夕坐倚可以忘君忧。云来不作西郊雨,君亦长居东海陬。
人生几何时,胡为滞此山之幽。世事恍惚无定所,白衣苍狗谁为谋。
感兹遁迹向岩窟,少年有意今白头。浮云兮归来,与尔散漫终林丘。
过烟披雨见蒙茸,平野高原望不穷。同是一般春色里,年年各自领东风。