桂树悬知远。
风竿讵肯低。
独怜明月夜。
孤飞犹未栖。
虎贲谁见惜。
御史讵相携。
虽言入弦管。
终是曲中啼。
小雨破春昏,清风洗瘴氛。霏微花上见,萧瑟夜深闻。
独笑幽闲事,酣歌倚半醺。羁怀不堪写,危坐听炉芬。
老牯挽犁泥没膝,剡剡青秧针水出。大麦登场小麦黄,桑柘叶大蚕满筐。
猿鸟初呼聚俦侣,缫丝百箔闻好语。此时物色不可孤,劝君沽酒提壶卢。
桂籍联荣四十年,萍漂南北两茫然。寒暄粗接无淹晷,生死俄分有逝川。
黄纸尚传批凤诏,青箱空掩绝韦编。诸郎头角皆翁似,试看煎胶为续弦。
九月三十日,雨声如别秋。无端满阶叶,共白几人头。
点滴侵寒梦,萧骚著淡愁。渔歌听不唱,蓑湿棹回舟。
寺废竹色死,宦家宁尔留。霜根渐随斧,风玉尚敲秋。
江南苦吟客,何处送悠悠。
拖袖事当年,郎教唱客前。断时轻裂玉,收处远缲烟。
孤直縆云定,光明滴水圆。泥情迟急管,流恨咽长弦。
吴苑春风起,河桥酒旆悬。凭君更一醉,家在杜陵边。
柳动晴风拂路尘,年年宫阙锁浓春。
一从翠辇无巡幸,老却蛾眉几许人。
风吹柳带摇晴绿,蝶绕花枝恋暖香。
多把芳菲泛春酒,直教愁色对愁肠。
烟水本好尚,亲交何惨凄。况为珠履客,即泊锦帆堤。
沙雁同船去,田鸦绕岸啼。此时还有味,必卧日从西。
百年中半饱闻渠,名下亲承果不虚。
可爱风流元有种,自然富贵乃其馀。
肯随妃子红尘驿,甘伴先生白鹤居。
可惜不经山谷赏,照红鸭绿定何如。