昔日大廷召对策,独草万言吐胸臆。相君手捧频叹嗟,天子亲披动颜色。
御墨题名置上第,赐秩蒙恩官建礼。秋风忆食故乡莼,乞归耻给长安米。
十年不调笑为儒,一岁超迁拜大夫。朝持符玺趋双阙,夜整衣冠别五湖。
隋堤柳暗落花稀,淮浦潮生舟似飞。谁将笔砚先烧却,可使才华让陆机。
将军书剑学俱成,百战长驱亦惯经。羽角时时持候月,旄头夜夜起看星。
曾宣威武惊巴檄,欲树功名向北庭。一朝解甲承平后,万事投壶饮美酒。
但教开径抚孤松,谁复行营劳细柳。道家多忌古来知,陇西难封数本奇。
为问蓝田屏居日,何如锦里赋归时。石河遥通古城北,少陵草堂犹自识。
旧说雄称白马间,今来翻卧青羊侧。郎君文藻子渊流,耻居纨裤汉廷游。
丹凤俄传貤宠诏,貂蝉还见出兜鍪。衔恩正值古稀年,称觞献寿石河边。
河水长流石长在,无须辟谷访神仙。
尔是天泉种,来分水署芳。春花不竞艳,秋影自含香。
叶以凝珠洁,条堪揽翠长。行歌临卫浦,言采忆吴乡。
欢赏从倾盖,幽怀学制裳。将无托梅萼,同此照何郎。
暂收宝髻与罗裙,结束吴儿两不分。夜夜台中陪御史,朝朝门外候将军。
火市灯街久寂寥,几家银烛庆元宵。才过三五收华焰,可信韶光疾似飙。
江寒湛澄澈,华月辉相鲜。乘流载尊俎,泻影发楼船。
翠巘合杳霭,兰皋带长烟。万艘杂灯火,千门纷管弦。
飞盖揽崇堞,辍棹回前川。曾经故宫里,为照荒台边。
情非乌栖夜,迹是鹿游年。登高与临水,行乐并悽然。
谢客杜门久,因君扫榻频。金装游侠后,缟带结交新。
倚马知才子,笼鹅愧主人。若非惊座语,何自识陈遵。
羡君辞邑赋归田,信有椒园在辋川。松下持经閒相鹤,花间洗药候鸣泉。
支离自愧犹耽禄,邂逅何期一问玄。更道圣朝容傲吏,赐骸聊得乐馀年。
上公联佩出西清,访客城东为扫荆。问树不言温室秘,看花犹记曲江情。
同承睿藻赓歌就,共草祠仪典礼成。早晚黄麻闻拜相,由来房杜得齐名。
问天涯,有几多寒情冷绪。怕春来、游丝飞絮,更因风,黏住了,江天红树。
弄轻盈,勾引教飞去。悄不知,小桥西荒鸡催曙。月斜时、揉碎一天珠露,苦恁将,酸风勒住。
尽凄凉,拚与寒鸦低诉。