山月斜临帐,山风细拂裳。萧萧碧烟静,炯炯白间凉。
境寂万缘息,心灰千虑亡。无端催曙鸟,底事厌宵长。
禾黍芃芃愿不违,衔泥燕子绕梁飞。闺中少妇条桑去,携得盈筐趁早归。
叶脱梧桐报早秋,旷怀岁月一登楼。眼前山色依然碧,槛外江声空自流。
西望岷山思故国,北怀渤海忆神州。重来欲问金陵事,举目凋零少旧游。
天花一夜泄春机,飞坠人间片片奇。
有色有光欺柳絮,无声无臭点梅枝。
纵横万舞风回处,表里双清月霁时。
此景惟诗可摹写,却怜老去不工诗。
片片知何似,无根零乱花。任随飞到处,不拣是谁家。
缝密天如翳,擎深树半斜。城中新酒贵,羁旅若为赊。
朔风起,鸿雁来。遥传苏武讯,直过李陵台。万里关山和月度,几行书字拂云开。
群飞远浦凫鹥乱,阵落平沙鸥鹭猜。自是随阳向南去,非关避雪待春回。
数声惊起闺中怨,夫在边头何日见。水长天远若为情,月下停砧泪如线。
将军初出塞,列阵龙城南。霜飞杀气肃,日落战声酣。
弩彀毒流矢,锋交血染函。单于行系颈,嫖姚且停骖。
凯旋何神速,破敌有兵贪。
昨辞金华殿。
今次鴈门县。
寝卧握秦戈。
栖息抱越箭。
忍悲别亲知。
行泣随征传。
寒烟空徘徊。
朝日乍舒卷。
江夜月微明,梅花瘦影横。念君千里外,多少岁寒情。
华表千年化鹤归,归来言语亦成诗。当时城郭人民句,想见如今更可悲。