野树参差绿,山花零乱红。夕阳一樽酒,聊与故人同。
策蹇冲泥到野扉,故人相对破愁眉。
话因别久卒难尽,情逐杯深那更辞。
十里云山乖素约,一番桃李负幽期。
萧萧半夜空阶雨,乱滴枯肠百斛诗。
元来老子曾垂教。挫锐和光为妙。因甚不听他,强要争工巧。只为忒惺惺,惹尽闲烦恼。
你但莫、多愁早老。你但且、不分不晓。第一随风便倒拖,第二君言亦大好。管取没人嫌,便总道、先生俏。
南游曾共游,相别倍相留。行色回灯晓,离声满竹秋。
稳眠彭蠡浪,好醉岳阳楼。明日逢佳景,为君成白头。
竹院松廊分数派,不空清泚亦逶迤。落花相逐去何处,
幽鹭独来无限时。洗钵老僧临岸久,钓鱼闲客卷纶迟。
晚晴一片连莎绿,悔与沧浪有旧期。
顾渚山边郡,溪将罨画通。远看城郭里,全在水云中。
西阁归何晚,东吴兴未穷。茶香紫笋露,洲回白蘋风。
歌缓眉低翠,杯明蜡翦红。政成寻往事,辍棹问渔翁。
兰台又见上封章,鸡舌曾颁汉署香。一夜星辰经御览,九秋宫殿动高凉。
中朝典礼藏金匮,上界仙人直玉堂。白发词臣犹奉使,故园松菊老柴桑。
绿酒红亭正夕晖,问君东去几时归。路过山海秋风早,莫待马头黄叶飞。
君入谏垣初,谏垣井初甃。自烹五色石,细补青天漏。
天门北望何渺茫,有兽毛色金丝黄。双目夹镜齿如锯,啮人颅骨食人肠。
小臣爱国不爱死,飞章直入天门里。蝇头细字三千馀,重为邦家说伦纪。
扶桑日出天鸡鸣,玉皇稳卧犹未醒。左右传言卿大戆,干母之蛊不可贞。
西南有州大如斗,烦卿暂去作慈母。腹中春意万斛深,遍历郊坰活枯朽。
谪居下土今六年,西风翩尔来朝天。天门深迥如昨日,扁舟依旧归西川。
丈夫怀抱无好恶,但得志行心自乐。此身亦是水上沤,禄食何须计厚薄。
君不见黄仲昭,翰林诗思翻天瓢。秪为身居密勿地,不为天子赋元宵。
又不见林贵实,横班独立称直笔。披肝苦为纲常谋,神鬼闻之皆欲泣。
吾邦文物古来多,清风劲节今相摩。我因送君发豪气,铜壶击破为我歌。
昔年君去西川时,白头慈母纫征衣。衣成五彩相陆离,出门意气生光辉。
扁舟溯尽瞿塘险,料想一险一度思庭闱。白头慈母中夜叹,严父寄书令子归。
归来复向西川去,相看又作明年期。人生倏忽百年内,春叶青青秋已稀。
辞亲掩卷怀李密,酒酣击筑思渐离。丈夫孝子俱可怜,明年与君重相违。
君行慷慨当恐惧,父母之年不可以不知,父母许尔行勿疑。