跕鸢东畔瘴云低,山径如梯去马迟。
正则自吟皇树颂,广微惟诵白华诗。
春风采药桃花国,落日寻碑薏苡祠。
觅得丹砂能寄否,溪亭送客鬓毛衰。
羔水轩窗宜夏居,夜凉如水似和初。
科头枕石卧明月,仰面迎风看太虚。
闻说湘川路,年年苦雨多。猿啼巫峡雨,月照洞庭波。穷海人还去,孤城雁共过。青山不可极,来往自蹉跎。
江上船开起棹歌,离愁无奈故人何。桃花流水春三月,杨柳东风雨一蓑。
送别转嗟形影独,相思从此梦魂多。到时定有平淮策,勋业终归马伏波。
桃花浪暖锦帆开,杨柳风轻燕子来。无限离情隔江水,随人直向凤凰台。
岁月倏已逝,流光浩无涯。
新阳达厚地,草木渐萌芽。
禽鸟知时节,声弄日夕嘉。
人生独何为,不与物同华。
齿发俱摇落,唯有老大加。
缅怀西垣客,事业纷天葩。
三年辞帝右,士夫叹聱牙。
道大益不容,眇小固何嗟。
闻有难老药,沆瀣和丹砂。
但愿寿百岁,未能定龙蛇。
达磨西来教外宗,了无言说立全功。
单传直指通身眼,谁信从前彻骨穷。
日晚渡黄河,风清浪花小。舟势疾于飞,移时入淮口。
漕水东去远,送君多暮情。淹留野寺出,向背孤山明。前望数千里,中无蒲稗生。夕阳满舟楫,但爱微波清。举酒林月上,解衣沙鸟鸣。夜来莲花界,梦里金陵城。叹息此离别,悠悠江海行。
禅室吐香烬,轻纱笼翠烟。长绳挂青竹,百尺垂红莲。熠爚众星下,玲珑双塔前。含光待明发,此别岂徒然。