风吹藕花满路香,中流荡桨谁家娘。隔岸爱寻双菡萏,回波惊起两鸳鸯。
采得莲心无所寄,藕丝不断系人肠。
桂楫兰舟谁吊古,往寻美竹潇湘浦。
淋漓恨血染秋烟,千载娥皇泪痕苦。
当时得之无所施,爱同海底珊瑚枝。
金刀横截瘦蛟颈,剜作玲珑箫管吹。
骊珠上连星点七,窍窍清圆俱应律。
有时提挈坐花前,葛陂老龙眠在膝。
世人不知何如名,但见鹿斑碎点琅玕青。
掀髯一笑发孤弄,杖头忽作呜呜声一声。
昆冈山石裂,两声梅花尽飞雪。
三声群仙飞佩听,四声吹堕瑶台月。
五声银潢惊倒流,霜凋芦叶风鸣秋。
六声凤叫海日出,吴姬敛黛凝春愁。
七声八声毛发耸,露寒乳穴浮银汞。
九声连十怒涛翻,鲸鱼鼓鬛三山动。
停吹起坐向客言,此是黄痴之所传。
斯人已骑鹏翼去,老眼摩婆今几年。
我云道人休叹息,犹胜蓬莱铁仙笛。
古物存亡奚足悲,云断苍梧暮山碧。
小姨学采莲,两腕白于雪。
花色妬缃裙,瓣瓣红如血。
西邻小姑亦采莲,隔岸徒闻语笑喧。
从来不相识,相呼好并船。
停桡花下勤把手,他年何处投箕帚。
苦乐参差不可言,此日花开得来否。
难割藕丝肠,怕逢游冶郎。
归去风吹小簟凉,时闻花外香。
平川映晚霞,莲舟泛浪华。衣香随岸远,荷影向流斜。
度手牵长柄,转楫避疏花。还船不畏满,归路讵嫌赊。
细语呼人远不闻,水光摇荡石榴裙。
一身肌骨无多重,欲入荷花化彩云。
曲浦戏妖姬,轻盈不自持。擎荷爱圆水,折藕弄长丝。
佩动裙风入,妆销粉汗滋。菱歌惜不唱,须待暝归时。
落日晴江里,荆歌艳楚腰。采莲从小惯,十五即乘潮。
青绫裙子试新裁,水面风吹拂拂开。
舟小身轻波复静,荷花荡里去还来。
锦dh沙棠舰,罗带石榴裙。绿潭采荷芰,清江日稍曛。
鱼鸟争唼喋,花叶相芬氲。不觉芳洲暮,菱歌处处闻。
锦楫沙棠舰,罗带石榴裙。绿潭采荷芰,清江日稍曛。