宦躯真沐漆,放怀北岩去。
行行如蔍境,渐入幽绝处。
湿翠欲沾衣,晴云乱生屦。
滩声时抑扬,岚气互吞吐。
松寒韵笙竽,碣石装钟虚。
朱实嫋碧藤,白羽明翠坞。
提壶忌人醒,市醑邀我沽。
野果枝头寻,水光空中度。
饮少辄颓玉,山灵劳拱护。
起来一凭栏,件伯是佳句。
此景几百年,却待予全付。
吟成石点头,喜极石应语。
何处一鸣鹤,而作赏音和。
仰峰人所仰,隔江不受呼。
正如山中人,九诏不一顾。
传闻唐卫公,挟册曾此寓。
皋夔读何书,瑰誉响千古。
一生拗介甫,政坐读书误。
公乎傥可作,同草遂初赋。
伫望何时了,相思不计年。芳华空自惜,尺素向谁传。
细雨曾和泪,冰心对所天。肝肠如铁石,风月自娟娟。
万劫难灰伉俪心,舟中过客底愁侵。倚门两载嗟行役,知比冈头望更深。
山上白云影娟娟,山下水流声溅溅。有情云逐无情水,一去人间不复还。
将身冻合水云汁,朝朝暮暮山头立。明月常明白日白,岭猿为尔啼于悒。
送君远戍交河北,男儿自以身许国。
不能弯弓骑恶马,欲随君去何由得?登山矫首西北云,形容虽变心犹存。
月明夜夜照泪痕,铁心石肠输与君!
北固山前一狠石,千夫万夫移不得。闻道曾经野火烧,老骨苍鳞变颜色。
何如山下寡弱人,早失天兮著孤特。狂飙撼地衣不提,怒浪掀天履不溺。
眼中惟见旧时人,堂前那有新衣客。匪石之词获我心,长江浩浩秋月白。
龙德中,元气昌,天王一统开八荒。
十又一叶治久长,前年白雉来越裳。
中国圣明日重光,仁声极沓动嘉祥。
乌桓部族号佛郎,实生天马龙文章。
玉台启,阊阖张,愿为苍龙驾东皇。
瑶池八骏有若亡,白云谣曲成荒唐。
有元皇帝不下堂,瑶母万寿来称觞。
属车九九和鸾锵,大驾或驻和林乡。
后车猎俟非陈仓,帝乘白马抚八方。
调风雨,和阴阳。
泰阶砥平玉烛明,太平有典郊乐扬。
尚见荣河出图像,麒麟凤鸟纷来翔。
薄伽梵相含空虚,化人分段同璠璵。
尔来示灭二千岁,真骨万里传中区。
钱塘有尼号法照,得自禁掖藏金铺。
欲因此胜高构阁,假设象似开群愚。
偶从好事至霅上,持出瞻玩相欢娱。
灵牙宝色玉不如,上有无数光明珠。
庄严一一出御帑,蜿蜒绣袋荣砗磲。
是时宾客尽上士,回向已登十地初。
殷勤称赞出软语。坐人顾眄惊俗污。
因悲人生信如梦,浪逐声劫霜鬓须。
一源清净谁复无,枉入诸趋更崎岖。
愿因今日诣真际,古松白日常萧疏。
乃知金仙妙难测,余润普及沾凡枯。
况复老尺亦才辩,朱甍碧凡非难图。
行看迢嶢倚青嶂,翁妪颂说倾三吴。
西郊莽迢递,川树凝烟景。
雨过落红蕖,斜阳半江冷。
蝉鸣山欲暗,雁去天逾永。
孤客对萧条,应知镜中影。
水树围庵绿几层,阴中敲户昼登登。
十年重到犹为客,半日才闲且访僧。
旧履尘生趺后席,乱幡风纮供余灯。
高斋对作忘言坐,此事堪怜汝亦能。