良人不愿封侯印,虎符远发当番阵。
几夜春闺恶梦多,竟得将军军覆信。
身没犹存旧战衣,东家火伴为收归。
妾生不识边庭路,寻骨何由到武威。
纸幡剪得招魂去,只向当时送行处。
小隐何年荻扁来,阳城湖畔草堂开。团蒲曲几凝香寝,町疃芳畦瘿石台。
雪满山阴王子至,日斜滁上醉翁回。铜瓶早漏春消息,欲取寒香入酒杯。
简报丛菊生小蕊,枝头应似拨冰醅。
故人有信来相访,好祝秋风及早开。
欲步夷途盍近思,行寻捷径却成迟。
大弨不必穿杨叶,古乐何曾唱竹枝。
须信孔门无用赋,也知高叟漫为诗。
功名易立书难读,努力当乘少壮时。
万竹先生八十春,乌纱拜领适逢辰。遥知寿算元无极,岁岁逢辰感圣恩。
玉纤弹处珍珠落,流多暗湿铅华薄。春露浥(yì)朝华,秋波浸晚霞。
风流心上物,本为风流出。看取薄情人,罗衣无此痕。
纤纤玉手弹开处,美人之眼泪零落,泪多多濡湿脸上薄薄的铅华粉。泪如春露润湿早晨的花儿,眼如秋波浸润晚霞。
风流是心上的宝物,眼泪本为风流而洒。看那些薄情寡义之人,他们的罗衣上绝无泪痕。
玉纤:纤纤玉手真珠:珍珠,喻眼泪铅华:化妆品,搽脸的粉。春露:女子的眼泪浥:润湿。秋波:女子的眼神。
良人昨日去,明月又不圆。别时各有泪,零落青楼前。
君泪濡罗巾,妾泪满路尘。罗巾长在手,今得随妾身。
路尘如得风,得上君车轮。
渔阳千里道,近如中门限。中门逾有时,渔阳长在眼。
生在绿罗下,不识渔阳道。良人自戍来,夜夜梦中到。
良工意匠巧经营,无限天机笔底成。凡卉自荣还自悴,昆虫相养复相生。
甄陶厚德归亭□,□育功高仰圣明。我亦堪舆中一物,观图玩意不胜情。
紫垣疏舍拂霄霓,官烛台衾夜境凄。
况是颜生无饮分,小斋应免醉如泥。
梦魂夜夜在天涯,连岁音书不到家。万里征人成白骨,春闺犹自卜灯花。