一梦西都十二年,竟陵相遇各华颠。
风流家世仁人后,恺悌歌谣楚俗传。
学道爱君甘淡薄,倦游嗟我久留连。
自怜江上伤春眼,不待琵琶已泫然。
我不见蔡子,杜门十日余。
今日叩我门,满手携琼琚。
铿锵写我前,杂以贝与珠。
我愕不知报,低头惊且吁。
读毕致于怀,余光溢衿裾。
坐令箪瓢室,磊荦堆璠玙。
我拙寡所合,甘为不材樗。
嗟君何所闻,屡枉长者车。
我来淮南游,霭霭子之誉。
骅骝走千里,凡马安能逾。
奈予不自量,痛鞭而疾驱。
常忧过所往,疲惫伤吾躯。
愿君少待我,且欲休吾驹。
跳奔舍其群,子乐谁与俱。
俯身援其类,是亦仁之徒。
不然但用我,畏甚将逃逋。
何如少待之,效技供子娱。
我无功名愿,与世日益疏。
反慕古沮溺,穷年事耕锄。
皇皇吾夫子,忧世亦勤劬。
虽然竟何就,孰若安以居。
人生各有怀,未用相贤愚。
得乐愿即止,安能较锱铢。
又疑异所任,劳逸事亦殊。
作歌以讯之,子意当何如。
一瓶西注一瓶东,两径初移绿未浓。忽见白衣持酒至,拟留一斗待秋风。
出东门,步且吁,时世混浊难共居。我欲乘长风,东游扶桑西瑶池。
挥首向容成,亿万不相疑。归来告妻子,牵衣蹬足长歔欷。
长歔欷,上有垂白亲,下有黄口儿。孔雀东南飞,十步五步不相离。
君今独行安所之,君今独行安所之。不如守穷巷,鸡鸣狗吠相因依。
不见伯夷叔齐,采西山蕨薇。荣名被百世难等夷。
遥睇城东陌,冠盖郁峥嵘。主称且尽觞,客辞不胜情。
徒御亦相属,眤眤作私声。古来涕泪地,春草不易青。
生年未期百,过迹在长征。抚悼髀肉消,栉悼鬓发星。
白日为风雷,皇乾乍冥冥。居人恬卧起,道途失精灵。
弧矢固畴志,垂堂毋乃轻。
出东门,慨以叹。年如矢,去不还。壮盛已过,出入无欢。
白日昭昭,不照游子颜。雪霜悽怆漫荒原。鸟无翼,河无船。
甘随草木,俯首凋残。嗷嗷八口号寒饥。赁舂作苦精力衰。
颓纵有所获难餔,糜思远出竞刀锥。天黯惨,日西垂。
儿女罗列,跪奉一卮。欲饮未饮心酸悲。平明就道,妻子牵衣。
啼悯我老,问我将何之。山有豺虎,水有蛟螭。征途况瘁骨肉违。
安危莫测,魂梦惊疑。男儿结志山不移。邪赢秽窦圣所非。
遵古道以寻路,将安往而不迷。停旅橐,解征衣。从今以后,无复别离。
生相慰,死相依。
镜鸾莫更惜孤鶱,白玉台前已抱孙。冀院君今题凤诰,妇人贵已载鱼轩。
何须出涕悲同穴,政可长歌为鼓盆。夫婿白头无所憾,只求文采赋招魂。
邠郊泉脉动,落日上城楼。羊马水草足,羌胡帐幕稠。
射雕过海岸,传箭怯边州。何事归朝将,今年又拜侯。
登仙望绝李膺舟,从此青蝇点遂稠。半夜剑吹牛斗动,二年门掩雀罗愁。张仪会展平生舌,韩信那惭跨下羞。他日图勋画麟阁,定呈肝胆始应休。
江外三千里,城头百尺台。神都瞻宝阙,星斗切瑶魁。
风阔春襟快,云披晓月开。山川增气象,栏槛出尘埃。
天际横归雁,林梢露出槐。喜逢冠盖客,半是日边来。