涨海饶孤寐,春山淹去归。鱼龙永夜急,波浪远天违。
孤志存舟楫,清时卧钓矶。尘机久已息,何事白鸥飞。
去国星霜变,违时老惫成。荒迷一身在,汨没二毛生。
世短思飞舄,途穷乞步兵。昏尘干气象,沟壑未忘情。
邺城魏七子,文藻亦吾师。四牡君今去,风流端在兹。
荒芜铜雀榭,寂寞武安祠。独有韩陵石,黄沙岁岁吹。
云鸿下雀罗,越客变燕歌。燕歌声激烈,越客悲奈何。
长歌剑斫地,短歌发直竖。朔风吹易水,四座俱陨泪。
少年羞睚眦,壮士重意气。拔剑杀仇家,生死无顾忌。
猛虎欲攫人,不择愚与贤。食胆中自知,岂避猛虎前。
出门远孤征,雄剑终夜鸣。窜身脱芦下,亡命入幽并。
幽并多豪侠,结交踰平生。杯酒接然诺,信义何分明。
白日高渐离,筑声怆以怦。田光为君起,片语谋立成。
荆卿独忼慨,舞阳乃辅行。上马报仇去,土花照青冥。
秦庭事一就,干载扬令名。
衡山开汉沔,高者祝融峰。羡尔为官地,看云长道容。
斋居梦波浪,冬日见鱼龙。定有冥栖客,巢君紫盖松。
送君南向婺星源,三十二峰云色连。苍龙白鹤时来往,羽盖银幢下九天。
春城万水散晴湖,南北高峰相对孤。雨后舟航分气象,年来心迹落虚无。
只妨鱼鸟催人事,不厌菩提混世途。小折梅花携二子,竟无秀句吊林逋。
黄龙洞下云色深,霅水苕溪吏隐心。东道若逢孙处士,青春须寄岘山吟。
去国心仍苦,风尘病未休。六飞淹岁月,八极想遨游。
水动鱼龙夕,云盘鹳鹗秋。江山回紫气,沙塞度青牛。
秪有簪萍恋,聊为文字留。遐心渺无尽,寄与卫河流。
春日春城未得还,笑谈因在酒杯间。野人半夜思农事,自起吹灯写故山。