江亭一别两经秋,江上亭云晚更悠。楚泽思湘虚远佩,山阴访戴负归舟。
沣兰沅芷情何恨,廊庙江湖分未投。秋水林塘羌十亩,贻君杜若采芳洲。
慇勤里社间,谈笑文字会。平生一尊酒,无虑千百醉。
问梅穷涧冈,乐事此其最。风霜尽木末,冰雪封户外。
谁其念岑寂,自得以颠沛。岁寒二三友,已不数苍桧。
卓彼方山翁,自许行偕辈。古心味玄酒,于世百不嗜。
少小诵佳篇,搜句亦奇伟。年来久不作,吾党几丧气。
珠璧忽堕前,畴昔曾梦寐。三咏结束语,坐令百感至。
来者恐未然,往者非所计。汗青几名节,徒起千载喟。
万顷琼瑶烂不收,从今便合庆来牟。
与君莫负登临约,不是偷闲作浪游。
愚拙天真未易全,如翁自许岂其然。
剩将诗句酬花债,只把春衣办酒钱。
仅六尺床皆乐地,方千里旱自丰年。
瞿昙老子都曾学,曾学为儒也学仙。
剩船鹦鹉洲。题诗黄鹤楼。金谷铜驼梦,湘云楚水愁。
少年游。好怀依旧,故人还在不。
秀极信能奇,乍凝眸、烟水迷离如许。波路旧归帆。
遥情在,落月霜天笼曙。瑶光历历,种榆合傍云深处。
江影平分秋伫雁,依约在东三五。
仙源谁识支机,恰教人卧看,牵牛织女。望极似涔阳,依南斗、不转楚骚心苦。
贞姿雪濯,聚星消得髯翁句。丘壑胸中堪列宿,骨傲未须怜汝。
酿春点点梅绽,山亭一角,残梦红罗谱。认醉墨盈笺,玉壶曾赋。
傍林小筑,餐霞旧隐,鹧鸪声里归来,半村烟雨。惯笑摘、青黄荐芳醑。
秘文检校在手,隔叶芸香,涴衣微露。东壁近、藜光深宵明处。
逝波愁竭,危烽惨照,画中晼晚楼台,可怜焦土。漾寒绿、苕溪自终古。
向此休问,剩迹苔莎,未灰缃素。换短劫、华鬘乱尘步。
倚斜阳、谁见岸柳参差舞。商调引、小阮哀弦诉。雁飞无轸孤云暮。
何须凿井饮,门占古溪居。寂寞苔床卧,寒虚玉柄书。有期登白阁,又得赏红蕖。清浅蒲根水,时看鹭啄鱼。
宝刹触南箕,登临独立时。
江山如有味,花柳更无私。
已病身犹健,言归心尚迟。
片云头上黑,真个解催诗。
有美人兮在空谷,肌肤冰雪颜如玉。
珠袖轻绡卷翠云,日暮天寒倚修竹。
自言久住黄金屋,舞遍霓裳羽衣曲。
昭阳春尽音信稀,伤心暗蹙眉峰绿。
百年日月双车毂,富贵荣华如转烛。
蓬海迢迢天六六,驭风归去骑黄鹄。