朝光丽朱邸,夕雨明绿芳。阳休一何嘉,顾眺临西堂。
西堂郁以邃,杳杳尘务绝。右图复左史,回翔尽髦哲。
宛转膝上琴,窈窕邺中吟。吟以咏我怀,琴以宣我心。
淮南建黄屋,梁王辟东苑。侈纵匪不娱,终以冒皇宪。
皇宪不可冒,侈纵不可延。美矣王孙德,永兹黄发年。
小结幽亭倚大江,万竿深处听飞泷。横琴试鼓湘妃怨,彷佛鸣珂过北窗。
云日苍茫合,东郊暮雪时。古台斜落影,青嶂迥含姿。
泽静龙蛇远,山寒雁鹜饥。亲交半丘墓,愁诵七哀诗。
客艑高樯冒楚霏,月岩丛桂老春枝。
一杯来应伊蒲供,八法归刊斗薮碑。
鰌岸风生凉汐满,蜃天霞破暝楼危。
学该内外皆圆法,却要声闻是总持。
为爱当年濯濯姿,动春摇雾不胜垂。
條供越绝千丝纲,叶斗章台半额眉。
肯共桑榆悲日晚,宁同枳橘过江移。
待君合抱相看岁,定是金城洒涕时。
栾栾馀病骨,踽踽本孤臣。夷饿怀餐粟,轲居忆徙邻。
旧围宽胁带,镵刻暗书筠。亲见扬雄者,容仪不动人。
仙翁得仙朝玉皇,当时种杏盈山冈。传闻落英堰流水,每到三月溪泉香。
白云霏霏出幽谷,独鹤沉沉唳乔木。寒潭深处睡蟠龙,灵草芳时跃青鹿。
丈人何年居此间,诜诜孙子如芝兰。抱才求进十五六,亦有随计乡书还。
步兵傲世逸千载,谁道风流至今在。软炊玉粒烹黄鸡,客子虽多竟相待。
我爱长吟登好山,到此便欲辞尘寰。可能筑室辄延我,为君鍊熟黄金丹。
丹成大笑分一粒,坐令绿发回朱颜。浮生百岁不早悟,日月扰扰空循环。
立屋聚群经,执经授诸儿。趋善务深畜,言行蹈前规。
譬欲种嘉禾,春膏力锄犁。一朝秀而实,刈熟当如坻。
遂为道德饱,用济斯民饥。庭木岂不美,凉阴奉遨嬉。
池水岂不深,濯热临清漪。作止既可乐,左右皆宜之。
瑶琴谁为弹,倚声奏吾诗。
十里湖山紫翠秋,师居独占一岩幽。谈经已许分吾坐,更有新诗索献酬。
群雁声摧影独依,文章啮尽腹终饥。北堂自绕黄沙梦,东阁仍开白板扉。
剑铗不弹声欲绝,发肤既尽骨思归。游魂无禁知先到,寒极还应索舞衣。