柳外旗亭傍水隈,花前留客倒金杯。青云暗抱日华转,碧草暖随春色回。
远道自怜衰力尽,好怀常向故人开。轻衫短策东风里,白首蹉跎望隗台。
岱宗齐鲁间,万古统群山。日向夜中见,云从海外还。
蓄灵深屏翰,空翠满河关。尽日临清霁,岩岩不可攀。
怪石通山骨,幽岩泻玉泉。扪萝深撷翠,烧烛细寻涓。
法雨垂如线,崖花笑欲然。云根浑不动,钟乳渺难骞。
古木千章集,金城百雉连。远冈迎剑戟,活水下郊埏。
六月疑无暑,诸峰别有天。客杯时泛白,僧定欲钩玄。
漏远孤钟应,声幽一鸟传。号林无定鹿,落树有惊蝉。
湘泽遥联楚,关河尽拱燕。我来访神秘,谢屐任轻便。
兴倚三春足,閒偷半日缘。日迟风荏苒,道夹柳连绵。
宓父携春菜,湖苏入绮筵。闾阎还揖让,桃李尽芳妍。
雅况须拚酒,公馀日弄弦。谷神如有待,兴溢谩濡笺。
佳人命薄今古悲,苦乐在人知者谁。
镜莺窥损春黛眉,洞房不出藏绣帷。
二十许嫁豪家儿,阿爷已受筐篚仪。
心旌暗许良人随,那知中道前议非。
父母反覆志愿达,嫁归只得随身衣。
金币妆饰无所赍,妇德妇容虽守持。
阿姑色厉妯娌嗤,良人轻贱恩意亏。
春波似鸳鸯斋,春风不如双燕飞。
妾非无声不敢啼,妾非无泪不敢垂。
此身自恨生不时,怨仇父母将何为。
不知携将六尺帛,黄泉冥行与世辞。
父母安用深致思,此身期与良人知。
久客心常醉,高楼日渐低。黄河经海内,华岳镇关西。
去远千帆小,来迟独鸟迷。终年不得意,空觉负东溪。
丛生园中草,蔚蔚媚幽姿。乘时各敷荣,皓色被绿枝。
似有微香发,秋风辄吹之。入人襟袖中,亦复可怜兹。
诘朝步荒畦,茎叶稍离披。飘零即已矣,霜露不尔私。
荣悴既有时,小大何异而。幸爱七尺躯,天道不可诬。
要衣须破束,欲炙须解牛。当年不快意,徒为他人留。百岁之约何悠悠,华发星星稀满头。峨眉螓首聊我仇,圆红阙白令人愁。何不夕引清奏,朝登翠楼,逢花便折,闻胜即游?鼓腕腾棍晴雷收,舞腰困褭垂杨柔。象箸击折歌勿休,玉山未到非风流。眼前有物俱是梦,莫将身作黄金仇。死生同域不用惧,富贵在天何足忧!
浩荡东风里,裴回无所亲。危城三面水,古树一边春。衰世难修道,花时不称贫。滔滔天下者,何处问通津。
君子慎所履,小人多所疑。尼甫至圣贤,犹为匡所縻。
妾命何太薄,不及宫中水。时时对天颜,声声入君耳。