卢城伤飒沓,郁水引游衍。虽非千里驾,发棹自成远。
郊原互盘纡,洲渚迭溶演。水波舷下割,日影帆上转。
巀嶪开一门,澄鲜豁双眼。层阿蔓绿萝,阴石滋斑藓。
坎流知所止,井汲当自选。怀金泉靡堙,不易心弥显。
讵以朵颐龟,取笑饮河鼹。亮为江海人,独契蘧生卷。
晶晶甘露滴祇树,君向此中长乐饥。纸帐日高眠起后,茶铛火绝客寻时。
先人交籍惟增感,近日科名总不知。我亦禅门办归宿,虎丘云极岭南陲。
青杨带芳堤,岁岁成枯凋。黄枝被严霜,忽复攀春条。
草木有再荣,素发无还毛。相送入玄夜,白骨捐山郊。
平生华堂烛,不复然明膏。委形非吾有,百年乃徒劳。
安得驾游鸾,碧汉追王乔。轸念良巳久,口燥朱唇焦。
发迈求神仙,装办何萧萧。芙蓉蔽行渚,秋雁鸣巳飘。
时哉不停轨,黄鹤讵可招。
巢幕燕初新,流苏帐巳尘。泪怀心易落,身入梦难亲。
婀娜花前女,凄其草下人。今年闺幕里,萧楚不成春。
山姬二八来我家,鬓有青云脸有霞。身上曾无片罗绮,空令颜色娇如花。
竹间蓬户未尝厌,宝镜蛾眉时自誇。向平若觅仙丘去,载尔青山黄鹿车。
初谓雕梁贵,何知绿岸多。兽如希兔穴,虫似学蜂窝。
托殿趋繁丽,依筵爱绮罗。莫因金屋处,忘尔拂沙河。
卿云结华氛,川岳降灵才。总岁翔文圃,玉版靡不开。
绵络研群典,稡拾多所裁。怀此游夏珍,龙息于丘莱。
凤凰有奇音,时乎不我来。日月迅西流,苞羽安无摧。
竹花食东海,岑寂岂尔怀。扶摇从南飞,敛彩丹丘隈。
沉耀同归尽,尼蹠皆已灰。所羡在删述,驾与往哲陪。
敷辞振扬马,万代长昭回。
檐雨午宵歇,室灯凉焰明。寝兴将百念,蟋蟀听残声。
老态闺人识,新歌候物成。鸡鸣催九日,一感佩萸情。
自闻郊外景,多病负年光。沐雨桃容腻,耽春蝶兴狂。
幽期知我背,迟日为谁长。一枕虚窗寂,炉烟续旧香。
女郎能任侠,结客少年时。容颜市金币,肝胆刺恩私。
密约来原剧,穷交自扊扅。信陵归魏后,何以报如姬。