风流尽付小园春,浓麝分香入四邻。
何事晚来微雨后,山花知绣草如茵。
路入南云下,江回隔近村。
水深风浩浩,山远雾昏昏。
仰首羡飞鸟,流年只断魂。
客心兼暮色,感恻复何言。
展开阅读全文
孽狐鬼啸篁竹,红绡帕首郴江曲。
万牛脔炙瓮行酒,党伍穰穰萃林薮。
牙璋夜半起兵符,云旗驿骑争驰驱。
搜原剔薮歼渠魁,巢颠子覆苕苇枯。
虎臣献凯锡珪组,玉帛金钱充栋宇。
追踪汉相不言功,山河带砺传无穷。
故国千峰外,孤舟一水滨。
天涯未归客,江上欲残春。
雁去销魂久,花开坠泪频。
东风吹晚雨,芳草路边人。
孤高来处自天人,末上常先万物新。
不有大寒风气势,难开小朵玉精神。
冰溪影斗斜斜月,粉镜妆成澹澹春。
直伴东风到青子,多情不逐雪成尘。
南山有佳人,迥立未可亲。
而况得道者,其间梅子真。
葭茁迎春早,山芮得地高。
堪书同细带,入咏似青袍。
弱力绵绵葛,微香蓼蓼莪。
王孙何处在,楚思遍江皋。
之官未入境,已有爱人心。遣吏回中路,停舟对远林。
岛声淮浪静,雨色稻苗深。暇日公门掩,唯应伴客吟。
涧水松风声不断,白云飞上屋头栖。
山中昨夜孤吟客,只把无眠便作题。
立秋才一日,期会到林泉。已悟征苗意,曾吟喜雨篇。
饥锄山草尽,暍汲井泥坚。闻道邻州牧,忧民夜不眠。