孤城高柳晓鸣鸦,风帘半钩清露华。九峰聚翠宿危槛,
一夜孤光悬冷沙。出岸远晖帆欲落,入谿寒影雁差斜。
杜陵归去春应早,莫厌青山谢脁家。
忆昔岁丙寅,束书从吾翁。驱车服岭南,弭节湟江东。
湟江地僻左,穷年少过从。邂逅倾盖友,一笑蛮烟空。
秋水泛孤艇,春郊支短筇。琴书适有馀,酬唱写不供。
岂惟吾曹欢,固足愉亲容。日月遽如许,于今再星终。
中间亦会面,别去复转蓬。归来洞庭野,乃此相迎逢。
回首叹风树,欲语悲填胸。爱君坚忍姿,凛凛霜后松。
徐公真有常,意味与曩同。而我学不进,长大加愚蠢。
幸蒙故人惠,苦语相磨砻。梅霖涨宿潦,行李何匆匆。
自云洞庭乐,远胜千户封。将儿更抱孙,綵衣映谖丛。
搜奇萃图刻,考古罗彝钟。知君颇挟此,讵信诗能穷。
同里有佳人,抱独环堵中。未妨閒暇日,更共讨论功。
它时有新得,为寄冥飞鸿。
风雨经旬只闭门,朝来倚槛已春深。
不知花片飞多少,但觉江城满绿阴。
白纶巾下发如丝,静倚枫根坐钓矶。中妇桑村挑叶去,
小儿沙市买蓑归。雨来莼菜流船滑,春后鲈鱼坠钓肥。
西塞山前终日客,隔波相羡尽依依。
响屐廊中金玉步,采苹山上绮罗身。
不知水葬今何处,溪月弯弯欲效颦。
道貌深衣各俨然,德星百里聚多贤。剧悲白鹿谈经侣,已近苍鹅出地年。
一传是非留党锢,千秋涕泪付遗编。水居曾见重摹本,同守清芬镇二泉。
阿房宫阙飞赪灰,鸿沟战垒乌云颓。炎荒唾手属一尉,龙蟠虎踞风云开。
贲禺营度比鄠杜,岭峤材木同甫徕。远拓苍梧作围障,近临沧海如浮杯。
当时淩云恣遐眺,中原逐鹿嗤尘埃。刘项平生只尔汝,韩彭以下真舆台。
黄屋左纛儿戏罢,翠羽桂蠹庭宝来。英雄识时竟如是,蛮夷称长诚壮哉。
巍巍岩城镇南服,遗址吊古披荆莱。草泽雄基阅千载,山川霸气淩九垓。
裨瀛环络今指掌,岛屿罗布如数枚。穷黎流广受朘剥,异类苛虐谁矜哀。
髡钳自古有异士,佣保何地无奇魁。虬髯藉手扶馀外,徐市传业神山隈。
一驰汉使奉正朔,永为藩服无嫌猜。吁嗟乎,推排世变成际会,安知后无陆贾来登台。
珍片翠。诗龛故事堪记。朱研露滴自髫年,舐毫万纸。
著书日月冷槐厅,白头还伴清秘。
话坛坫,亲棐几。石交几许盟缔。烟林一角小西涯,甃荒旧里。
半圭墨沁手摩挲,紫云余晕犹腻。
玉堂梦影叹逝水。想风流、前辈追拟。更有铁函心在,向区区、耐著名山身世。
谁识铅痕蟾蜍洗。
落日登楼意,沧州万里遥。云阴冥屈蠖,风势侧盘雕。
俗物毋相乱,秋山肯见招。寒芜横暝色,抱膝得无聊。
物有奇伟每绝伦,意想所及犹非真。乾坤乃有此松树,被发狂叫惊天阍。
何如于此诡托根,皴皮斑駮苍龙鳞。千年偪侧忽怒伸,娲石迸裂青天痕。
风雷倒激铁干偃,日月低荡秋阴昏。下有一株不盈尺,连蜷夭矫蟠龙孙。
二者夫谁是化身,伸缩大小真有神。诸松鹓鶱复凤翥,视此一切非其群。
形神直追古苍颉,冠剑俨对荆灵均。阴森不敢久相逼,鬼物呵护如欲嗔。
委蛇却下恣太息,回首一峰沈乱云。