更无一点涴铅华,状出冰枝糁玉葩。
十绝顿令侬北面,万如元住子东家。
自羞贫女钗边朵,难傍宫人额上花。
纵使朔风如铁劲,未妨雪月照槎牙。
炎绍诸贤虑未精,今追遗恨尚难平。
区区王谢营南渡,草草江徐议北征。
往日中丞甘结好,暮年都督始知兵。
可怜白发宗留守,力请銮舆幸旧京。
山形若覆奁,潭面如拭镜。
奇哉几案物,千古弃荒夐。
了无扳跻劳,坐惬幽野性。
泉源黑难穷,崖色碧机映。
闯深畏龙蛰,窥浅见鱼泳。
可怜风水声,空山谁来听。
我欲买兹丘,扫迹逃嚣竞。
未言葺茅斋,先可理渔{左舟右定}。
溪上人来暮叩关,殷勤一纸报平安。
甘泉宿老求闲局,苦县仙人有废坛,
拜敕定披新紫氅,傍斋应许旧黄冠。
冰衔怪得缄题异,自起呼童剪烛看。
石室外甚狭,中广如球场。
伟哉钜丽居,天造无栋梁。
严冬既深燠,盛夏尤虚凉。
偶至不忍去,杖屦聊方羊。
人能专此壑,何必政事堂。
先须置禅龛,次第营丹房。
烟霞入几席,尘土麾门墙。
学道纵未得,著书亦可藏。
昔我居戎幕,为侯论战勋。
斋旄俄烜赫,书札尚殷勤。
国难忠方见,天高事未闻。
九江残部曲,暗哭故将军。
昔建经离乱,烦公出拊循。
鲁宫恢故宇,蔡卒即吾人。
薏苡何伤我,甘棠尚在民。
悲哉元日招,当宁记名臣。
满插花黄沃巨杯,一丝不遣挂襟怀。
若非供奉仙重谪,必是玄真子再来。
有妓分甘徒自臭,无奴负锸也须埋。
平生不喜名浮实,佳传何消上曲台。
芦洲有病雁,雪霜摧羽翰,不辞道路远,置身湖海宽。
稻粱亦满目,鸣声自辛酸。
我正与此同,百忧双鬓残。
东归忽十载,四忝侍祠官。
虽云幸得饱,早夜不敢安。
乃知学者心,羞媿甚饥寒。
读我病雁篇,万锺均一箪。
北风十日雪,大地气严凝。江湖千里断行迹,温泉火井皆为冰。
盘盘龙虎山,岧峣出尘表。势并匡庐近斗牛,叠巘重崖隔深窕。
向来积雪纷不消,千树万树凝琼瑶。素鸾缟鹤下飞舞,空中缥缈天香飘。
上清真人夐清绝,吐气如虹貌如雪。袖有三华宝篆文,腰佩千年苍水玦。
常招赤松为雨师,曾游东海邀安期。手执玄枢斡元化,一扫氛翳回春熙。
玉皇端拱通明殿,紫凤云章频召见。天京十二楼五城,亲接群仙奉华宴。
五彩春霞导金节,还向山中咽飞雪。明年北上翔双凫,更采灵芝谒丹阙。