梅太清臞桃太肥,不浓不淡此花宜。
何人笔下有香字,为杜陵翁补逸诗。
美人昔来芙蓉傍,山为发灵水吐芒。
美人今归在何处,箫哀鼓悲葬前冈。
我欲从之似云出,友风子雨游四方。
梦魂无凭不可挽,坐揽衰滋终摧藏。
风树秋悲乞暂闲,寿星宵陨几时还。
子同房杜经纶地,夫在荀陈伯仲间。
恩重七封开表海,行高三美勒名山。
犹言未足平生养,看即元台恨莫攀。
十载论心友,相看独有君。离情怜夜雨,意气满秋云。
鸟道冲寒翠,龙泉结绿文。芹香分璧水,采采碧芳芬。
恒岳开燕蓟,长江入楚吴。西风青雀舫,北极紫云衢。
勋业须王道,诗书贱腐儒。积分应勉勉,重别敢区区。
新秋初变一天清,急雨仍添万木声。
山势不根空外起,湖光无际概来平。
锦衣应有徘徊恋,金地聊开燕乐情。
衰暮典城何所用,愿公云路羽翰生。
斋馆从容接燕申,每临佳树走觥巡。
兵锋却后知神物,年寿高来况主人。
并赏昔闻思故友,分甘今喜奉慈亲。
岂唯持祝公难老,兼欲灵株比大椿。
苍崖中断一溪来,迤逦人家向水开。
尽日烟云迎旆去,满泷铙吹引船回。
虚斋昼梦鸣禽下,别坞春游画角催。
莫怪杜郎题处少,更留佳致待清才。
初华才过小荷身,晓露沾红点点匀。
莫为愁心偏倚望,清江元有未归人。
展开阅读全文
我昔在田野,东阡与南陌。
时有素心人,浊酒聊共适。
既醉各归卧,不如牛羊夕。
醒来视西牖,残月在窗隙。
宁知衰莫年,乃复困行役。
天公如佚老,言归遂耕绩。
击壤乐余年,箪瓢敢求益。