来看南枝与北枝,溪头立雪思离离。逢人若问调羹事,须待青青着子时。
墙边几树玉参差,照眼幽花冷自宜。
香阵晚交风破蕊,粉花朝湿雪融枝。
故人消息从谁寄,造物生成似我迟。
且慰蹉跎尽诗兴,江楼闲笛不须吹。
拟求冰雪向刘叉,琢作方壶不带瑕。
要把露华和月贮,将归书室浸梅花。
盛德已图形,胡为忽构兵。燎原虽自及,诛乱不无名。
掷鼠须防误,连鸡莫惮惊。本期将系虏,末策但婴城。
肘腋人情变,朝廷物论生。果闻荒谷缢,旋睹藁街烹。
帝怒今方息,时危喜暂清。始终俱以此,天意甚分明。
南风吹尘尘暗天,洛城犁作黄沙田。宫女如花委道边,金墉天人亦瓦全。
姗笑司马儿,轻薄时世贤。八字青蛾点新粉,半生博得新主怜。
君不见庞娥亲报父冤,孙翊妻杀戴员,健妇之名千万年。
春来秋又去,尘事转茫茫。
天下若无死,人间应更忙。
燕衔泥葺垒,蜂酿蜜为房。
独有幽栖者,眼高空八荒。
落落崆峒一大儒,四方心逸忆江湖。
东南赖有林君复,万里清风去不孤。
危槛高凭万里风,湖天飞雨映冥濛。二仪漭荡长波外,七泽回游元气中。
绮宴疑张龙女宅,瑶弦似听帝妃宫。酒阑忽见君山出,髣髴仙鬟亸太空。
粲粲冰肌雪未暾,萧萧疏影写黄昏。情深西子湖边树,梦入罗浮月下村。
万斛春光归笔力,一枝云气沁香魂。清江寂寞杨丞远,无限风流此日存。
多病早休官,自是台无馈。
东门享鶢鶋,宁若龟曳尾。
有酒可斟酌,有力给薪水。
朗咏渊明诗,如斲郢人鼻。
所期免朝饥,敢幸赏异味。
大{载车肉}来邻邑,细缕出纎指。
一见喜折屐,三思食失匕。
珍非我可常,灶非吾敢媚。
胡可狥口腹,有若囊无底。
诸君有用学,土苴足经世。
龙肝与风髓,何求不适意。
此岂费万钱,正自不难致。
贵贱理则殊,气味固相似。