兰台又见上封章,鸡舌曾颁汉署香。一夜星辰经御览,九秋宫殿动高凉。
中朝典礼藏金匮,上界仙人直玉堂。白发词臣犹奉使,故园松菊老柴桑。
我怀苏子瞻,白发谪岭南。当时梅花有佳句,至今清气遗江潭。
江南见耳孙,气貌殊不凡。平生不识耕与蚕,经史六艺俱沉酣。
昔年横经坐太学,壁水浩荡恩波涵。高堂忽念垂鹤发,丹陛一夕辞朝簪。
归来结屋依苍岩,白日对客惟清谈。我家茅屋深烟岚,门前绿树垂黄柑。
徵书一夕下岩穴,长江万里随风帆。云根黄独如斗大,十年无梦携长镵。
读君新诗如梦觉,令我一唱叹者三。逋仙旧居偶一过,夜雨苍苔荒石龛。
南枝久己化荆棘,缟衣无复来毵毵。我方束书上京国,百拙自叹无一堪。
长途两脚倦行役,黄尘扑面羞青衫。明年傥遂归田约,白首相见期无惭。
短服齐腰窄,红飞阔帽缨。人看能走马,谁识是书生。
一路花难媚,长风鸟共争。十年三去向,文武旧西京。
金陵从古帝王州,漕运君今事胜游。丹凤有台春树老,乌衣无国夕阳收。
潮声挟雨翻蛟室,山气浮云结蜃楼。白发高堂日相待,早回兰桡莫淹留。
依依涉野水,渺渺渡秋阴。短褐北风急,布帆南斗深。
行酬丈夫愿,乃见故人心。莫作长回首,因风惠好音。
惆怅仪容思不穷,记从甥馆坐春风。梅花松菊三知己,剑佩琴樽一寓公。
劫火灰飞家业尽,玉壶冰冷眼光空。盖棺论定知谁似,诗酒风流陆放翁。
红牙词曲拍宫商,秦柳而还最擅长。到处莺花为性命,一生风月当文章。
丛丛著述人千古,草草生涯梦一场。知否游梁门下士,西风古道泣斜阳。
未暇住为岩穴主,尚堪行作水云僧。宾头诺讵诸尊者,久在峰头望我能。
把住如何却放行,明头暗合暗头明。丰干冷坐寒山笑,二月青田春水生。
柳条穿颊一双鲤,鳞插金钱腰尾长。
何日酒泉飞白浪,湖边先问把罾郎。
结发相与友,不异雷与陈。风波荡萍梗,所历为参辰。
君行初向河南时,轻裘快马悬明珠。光辉五色照行路,悔不相从同曳裾。
遥闻鸿雁声嘹喨,冀得云中尺素书。素书宛见陈重面,我亦扬舲别乡县。
京华为客忽相逢,雕盘绮食谐欢宴。岂知宴集乐未终,风惊木落亲庭空。
讣音一纸泪成血,擗踊袒括何匆匆。我苦辞亲思显扬,只言得禄荣高堂。
潘舆娱侍志所望,墓木己拱情可伤。祭之列鼎陈簠簋,不似生前欢菽水。
更有暌离行役时,去住存殁无能知。君今得遇升平日,忠孝兼全两无失。
三年再上青云路,万口称扬声籍籍。脱却麻衣换锦衣,千军骏马如翚飞。
但看苍苍佩印绶,与君同向江西归。
芦荻烧残孟德舟,洞箫吹彻子瞻愁。昨从赤壁矶头过,水冷鱼惊月一钩。