槐下枣花纂纂,麦秋葚子离离。不沽十千美酒,难消三百枯棋。
两部池蛙当妓,千山飞鸟催沽。引睡直须黄妳,曲肱正要青奴。
岱宗齐鲁间,万古统群山。日向夜中见,云从海外还。
蓄灵深屏翰,空翠满河关。尽日临清霁,岩岩不可攀。
泰山有积霤,坤媪乃善藏。
何时发灵秘,一脉流膏滂。
至仁及物意,后世疑滥觞。
螭蟠久懒卧,辟易离电光。
丰隆亦豪举,夜半驱阿香。
天鼓何处来,大雪惊飘扬。
飞星杂雨射,怒雹翻飙狂。
倚栏两眼眩,应接俱弗遑。
吕梁三十仞,吾闻老蒙庄。
行歌不惮险,习坎守故常。
峨眉有仙伯,佛迹窥荒唐。
濯足弄海月,戏侮相颉颃。
堪笑失筹人,气骨何羸尪。
醉呼李太白,欲制芙蓉裳。
此泉愿为酒,万斛输沧浪。
简寂耿我梦,九叠迂我肠。
雁荡更诡异,龙湫舞堂堂。
何当寄鹏翼,瞬息天一方。
仙人笑擘脯,沧海观种桑。
人世弹指顷,万古天地长。
凉风四起秋云急,门巷萧森鸟雀飞。
黄叶年年惊岁晚,沧江日日待人归。
经时茅屋淹行李,一系扁舟换客衣。
回首昔曾悲故国,于今临眺意多违。
离离天际云,皎皎关山月。羌笛一声来,白尽征人发。嘹唳孤鸿高,萧索悲风发。雪压塞尘清,雕落沙场阔。何当胡无人,荷戈朝凤阙。
一簇烟霞荣辱外,秋山留得傍檐楹。朝钟暮鼓不到耳,明月孤云长挂情。世上路岐何缭绕,水边蓑笠称平生。寻思阮籍当时意,岂是途穷泣利名。
金山东畔阴山西,千岩万壑横深溪。溪边乱石当道卧,古今不许通轮蹄。
前年军兴二太子,修道架桥彻溪水。今年吾道欲西行,车马喧阗复经此。
银山铁壁千万重,争头竞角誇清雄。日出下观沧海近,月明上与天河通。
参天松如笔管直,森森动有百馀尺。万株相倚郁苍苍,一鸟不鸣空寂寂。
羊肠孟门压太行,比斯大略犹寻常。双车上下苦敦攧,百骑前后多惊惶。
天海□在山头上,百里镜空含万象。悬车束马西下山,四十八桥低万丈。
河南海北山无穷,千变万化规模同。未若兹山太奇绝,磊落峭拔加神功。
我来时当八九月,半山已上皆为雪。山前草木暖如春,山后衣衾冷如铁。
辞天出塞阵云空,雾捲霞开万里通。亲受虎符安宇宙,誓将龙剑定英雄。
残霜敢冒高悬日,秋叶争禁大段风。为报南蛮须屏迹,不同蜀将武侯功。
关内平田窄,东西截杳冥。雨侵诸县黑,云破九门青。暂看犹无暇,长栖信有灵。古苔秋渍斗,积雾夜昏萤。怒恐撞天漏,深疑隐地形。盘根连北岳,转影落南溟。穷穴何山出,遮蛮上国宁。残阳高照蜀,败叶远浮泾。劚竹烟岚冻,偷湫雨雹腥。闲房僧灌顶,浴涧鹤遗翎。梯滑危缘索,云深静唱经。放泉惊鹿睡,闻磬得人醒。踏著神仙宅,敲开洞府扃。棋残秦士局,字缺晋公铭。一谷势当午,孤峰耸起丁。远平丹凤阙,冷射五侯厅。万丈冰声折,千寻树影停。望中仙岛动,行处月轮馨。叠石移临砌,研胶泼上屏。明时献君寿,不假老人星。