又閒居、数将重九,空阶半霎晴阴。算溪山依旧,恁筋力、怯登临。
过尽无端风雨,甚江天寥廓,雁字都沈。负黄花后约,故径罢追寻。
对浊酒、与谁共斟。
疏衾。只让凉侵。来日事、费悽吟。叹萸囊自裹,兰釭静掩,愁断宵砧。
客途泪痕休检,料应比、去年深。待相携、翠微流水,画边人老,徒惜秋讯萧森。
羁思未任。
银花火树照东溟。飘送故乡情。怀人今夜,清樽月底,未许同倾。
婵娟千里空相共,一水自盈盈。何当携袖,越王台上,遍数春灯。
沉香亭北何时去,饭颗山前瘦一生。已悟本心元有道,可能浮世便无名。
江梅索笑何郎句,秋菊餐英楚客情。天意未教头白尽,合应留取短长檠。
持麾出莲幕,给饷趋辕门。师征抵深谷,漕转溯穷源。
滩危白石齿,山东洪涛奔。舟楫苦不前,简书日纷纭。
既虞军食乏,复恐民力烦。王事亦有终,黾勉服其勤。
奚必矢石间,而后树功勋。策名及振旅,足可沾殊恩。
薄寒山阁,当亭午、潇潇雨。鸟静桃花林,水坐兰苕渚。
玉勒骢稀出,油壁车何处。欲簪花、簪不住。花红发白,应笑人憔悴。
春过一半,东去水、难西驻。前半伤多病,后半休虚负。
白醴匏尊满,紫笋山殽具。心无累,皆佳趣。自辞觞酌,劝客须当醉。
巧笑解迎人,晴雪香堪惜。随风蝶影翻,误点朝衣赤。
寒月出在户,江城雁独飞。愁人不能寐,乡泪忽沾衣。
丘垄十年别,星霜两鬓稀。为言丛桂老,岁莫澹忘归。
咫尺东曹彦,相思隔暮云。仙源怀独往,青鸟信难闻。
斋馆逢人日,天行望羽军。圣朝郊礼秘,应待长卿文。
黔雷运天机,四气莽回互。始玩春载阳,欻见岁云暮。
孰知老境侵,转觉夙尚误。吾闻昆崙墟,上有不死树。
安得攀其条,奇龄傥能度。
山僧如病鹤,意气独离群。
思共孤峰月,閒分半榻云。
井华晨起汲,瀑布夜深闻。
相向无言说,窗间草木欣。