奸豩顽蛮,更加白㑃。文武火煨石要香,麻皮头缠人必倒。
五处开场弄活机,是龙升天蛇窜草。千不合,万不合,凤口山前,乞指路头。
被老破庵凌辱不少,至今忘却来时道。
花骢去去夏徂秋,闻说泥涂过挹娄。瑟瑟西风吹别梦,萧萧明月照离愁。
酒杯欲共谁斟酌,诗卷惟馀自校雠。千五百言劳远寄,龙山麟水少同俦。
开编渺渺独愁余,竟此生平水月虚。清气盘旋仙露润,高怀飘逸绛云舒。
金泥恨未承家法,玉种欣能读父书。鸿爪祇今堪骥附,笛渔小草正相如。
积雪连旬晦,江空岁晏时。客途偏感慨,忍诵蓼莪诗。
五更风摇白竹扉,整冠上马不可迟。
三家陂口鸡喔喔,早於昨日朝天时。
行云弄月翳复吐,林间明灭光景奇。
川原四望郁高下,荡摇苍茫森陆离。
客心忽动群鸟起,马影渐薄村墟移。
须臾东方云锦发,向来所见今难追。
两眼聊随万象转,一官已判三年痴。
只将乘除了吾事,推去木枕收此诗。
写我新篇作画障,不须更觅丹青师。
金相隔休教错。年间怎生作。前头说甚惺惺,辰下重安手脚。被蟾光晷运交,平时从根摸索。事有神功,清强气跃。下於予寻倚托。文上没丹药。天知命惟高,中谈谈中别著。公决要觅清凉,兆府城南登阁。各得其宜,昼欢暮乐。
梦里依稀热泪流,每年今日独登楼。西川花落添新恨,北阙云深锁宿愁。
痛哭青年成白骨,绝怜碧血溅金瓯。前尘历历难忘却,浩气当时动九州。
滴酒焚香把笔熏,未书名纸谒朱门。对天大写宜春字,先与孤寒忏宿根。
七十年前占宝婺,定知此夜下临吴。仙阶日煖芝兰秀,相府春明桃李敷。
四世一堂流泽远,三朝九命受恩俱。金貂入座皆嘉客,珠履趋庭有赐奴。
内屋屏开红翡翠,尚方锦制紫襜褕。云中青鸾传新札,海外苍麟奉瑞图。
黄发常同看綵服,朱门真不让瑶都。
摩诃萨埵真奇特,虎口捐知资福德。
却有同时畏避人,后来亦自成弥勒。