昔年君去西川时,白头慈母纫征衣。衣成五彩相陆离,出门意气生光辉。
扁舟溯尽瞿塘险,料想一险一度思庭闱。白头慈母中夜叹,严父寄书令子归。
归来复向西川去,相看又作明年期。人生倏忽百年内,春叶青青秋已稀。
辞亲掩卷怀李密,酒酣击筑思渐离。丈夫孝子俱可怜,明年与君重相违。
君行慷慨当恐惧,父母之年不可以不知,父母许尔行勿疑。
君入谏垣初,谏垣井初甃。自烹五色石,细补青天漏。
天门北望何渺茫,有兽毛色金丝黄。双目夹镜齿如锯,啮人颅骨食人肠。
小臣爱国不爱死,飞章直入天门里。蝇头细字三千馀,重为邦家说伦纪。
扶桑日出天鸡鸣,玉皇稳卧犹未醒。左右传言卿大戆,干母之蛊不可贞。
西南有州大如斗,烦卿暂去作慈母。腹中春意万斛深,遍历郊坰活枯朽。
谪居下土今六年,西风翩尔来朝天。天门深迥如昨日,扁舟依旧归西川。
丈夫怀抱无好恶,但得志行心自乐。此身亦是水上沤,禄食何须计厚薄。
君不见黄仲昭,翰林诗思翻天瓢。秪为身居密勿地,不为天子赋元宵。
又不见林贵实,横班独立称直笔。披肝苦为纲常谋,神鬼闻之皆欲泣。
吾邦文物古来多,清风劲节今相摩。我因送君发豪气,铜壶击破为我歌。
绿酒红亭正夕晖,问君东去几时归。路过山海秋风早,莫待马头黄叶飞。
高兴那言去路长,非君不解爱浔阳。有时猿鸟来公署,
到处烟霞是道乡。钓艇满江鱼贱菜,纸窑连岳楮多桑。
陶潜旧隐依稀在,好继高踪结草堂。
此去青云莫更疑,出人才行足人知。况当朝野搜贤日,
正是孤寒取士时。仙岛烟霞通鹤信,早春雷雨与龙期。
我今不得同君去,两鬓霜欺桂一枝。
胭脂为脸玉为肌,未趁春风二月期。
曾比温泉妃子睡,不吟西蜀杜陵诗。
桃羞艳冶愁回首,柳妒妖娆只皱眉。
燕子欲归寒食近,黄昏庭院雨丝丝。
天与娇娆缀作花,更于枝上散馀霞。少陵漫道多诗兴,不得当时一句誇。
草庐三顾屈英雄,慷慨南阳起卧龙。
鼎足未安星又陨,阵图留与浪涛春。
松涛谡谡响秋风,云影峦光凈太空。
何事幽人常独立,只缘诗意满胸中。
久蕴惊天动地文,乘秋得志正逢辰。青钱万选终须中,白玉三投始辨真。
鹗荐比声乡贡日,莺迁前试帝城春。汉庭方尚春秋学,须作平津第一人。