齐眉沉醉绮罗丛,心事谁知付去鸿。
不惜千金留粉黛,更无一语怨东风。
大化不自言,委之在英才。
玄门非有闭,苦学当自开。
世上百代名,莫遣寒如灰。
晨鸡固自勉,男子胡为哉。
胸中一片地,无使容纤埃。
海鸥尚可狎,人世何嫌猜。
勤慎君子职,颜闵如琼瑰。
克薄小人事,斯辈真可哀。
放荡功不遂,满盈身亦灾。
将心须内疚,祸福本无媒。
的皪横枝爱老崔,一尊长对画图开。此生端有梅花分,閒远春风入手来。
客行西入函关道,秀气东来满关好。
北顾黄河天际流,回望荆山欲倾倒。
前瞻太华三峰高,中天屹立争雄豪。
群山朝岳皆西走,势似长风驱海涛。
金天杀气何萧爽,羽驾飙轮应可往。
安得云梯倚碧空,上拂烟霞看仙掌。
朔风吹雨正尘埃,忽见江梅驿使来。
忆著家山石桥畔,一枝冷落为谁开。
草木起寒色,望来秋更清。
舟横遥夜月,风度隔城更。
避俗心虽在,休官疏未行。
空惭旧吟侣,有句续唐声。
荒草无行路,人家隔小溪。雨多岚气重,石少水声低。
病鹤依松立,寒鸡傍砌啼。近来浑懒动,静处欲幽栖。
望望峰峦紫翠凝,杖藜补屐谩登登。樵歌谷静声相荅,雨霁林香气欲蒸。
行乐可无诗似锦,从容那用酒如渑。何当摆脱尘中虑,许我移家共作朋。
今年春日殊无赖,不逐黄衫作伴游。学道十年心似醉,怀人一别岁如流。
残山剩水尘凡隔,瘴雨蛮烟日夜浮。战伐即今怜壮士,功成谁拟觅封侯。
潋潋横塘柳四围,雨馀来看绿阴肥。燕翎拂处波如縠,半幅深红漾落晖。