倦卧一榻上,展转不能寐。更听蟋蟀吟,时时风雨至。
披衣起趺坐,数息存妙寄。其生何用观,夜气吾已志。
驱驴拽马趁初凉,棹了南齐上近庄。稚子偶携宁有谓,经生相谑最难量。
酒因莲藕醉言泻,鸡配黄籼馌彼忙。多少壮心收不起,又撑小艇入长塘。
团栾话里老庞衰,一妹仍从海浦来。
孤苦尚余史弟乐,如今虽病也眉开。
春归何处?寂寞无行路。
若有人知春去处,
唤取归来同住。
春无踪迹谁知?
除非问取黄鹂。
百啭无人能解,
因风飞过蔷薇。
云物荒荒苦未晴,客程惨惨易成惊。
家贫纵乏淹留具,意合能忘赋咏情。
底用飘然轻此去,未妨聊尔听流行。
年来已是乖离数,况复相逢俱老生。
履道坊西角,官河曲北头。林园四邻好,风景一家秋。
门闭深沈树,池通浅沮沟。拔青松直上,铺碧水平流。
篱菊黄金合,窗筠绿玉稠。疑连紫阳洞,似到白蘋洲。
僧至多同宿,宾来辄少留。岂无诗引兴,兼有酒销忧。
移榻临平岸,携茶上小舟。果穿闻鸟啄,萍破见鱼游。
地与尘相远,人将境共幽。泛潭菱点镜,沉浦月生钩。
厨晓烟孤起,庭寒雨半收。老饥初爱粥,瘦冷早披裘。
洛下招新隐,秦中忘旧游。辞章留凤阁,班籍寄龙楼。
病惬官曹静,闲惭俸禄优。琴书中有得,衣食外何求。
济世才无取,谋身智不周。应须共心语,万事一时休。
辛苦平生学,儒科志稍酬。
路遥车折轴,夜半壑亡舟。
士惜鴒原尽,亲悲鹤发留。
传家幸有子,门户可无忧。
积雪连旬晦,江空岁晏时。客途偏感慨,忍诵蓼莪诗。
开编渺渺独愁余,竟此生平水月虚。清气盘旋仙露润,高怀飘逸绛云舒。
金泥恨未承家法,玉种欣能读父书。鸿爪祇今堪骥附,笛渔小草正相如。
花骢去去夏徂秋,闻说泥涂过挹娄。瑟瑟西风吹别梦,萧萧明月照离愁。
酒杯欲共谁斟酌,诗卷惟馀自校雠。千五百言劳远寄,龙山麟水少同俦。