作藩南越古称雄,五管皆归节製中,
腰佩金龟三品绶,船开书鹢一帆风。
橘官手版趋尘远,梅使星车附信通。
暂阻螭头夹香案,清宵应梦未央宫。
毵毵烟柳早莺啼,唤起春风送杖藜。花映前川红远近,草迷长路绿高低。
流光冉冉增惆怅,往事悠悠倦品题。安得一尊长在眼,夕阳林下醉如泥。
关山夜月明,分彩照胡兵。
将军拥节起,长戍受降城。
焚烽望别垒,欲验盈虚鴂。
塞笳将夜鹊,战气今如此。
重关掩莫烟,云阵上祁连。
思妇高楼上,遥心万里县。
江心浮玉郁嵯峨,上下楼台浸碧波。万古乾坤劳砥柱,四围冰雪涌青螺。
人登绝顶天应近,僧住幽厓地不多。古鉴堂前独吟眺,数声啼鸟隔烟萝。
乘秋寻远壑,偶到幽人家。浊醪酿秫米,香饭炊胡麻。
微径扪萝茑,高峰弄云霞。餐和殆忘返,落景半规斜。
船上三更后,天边一雁过。远声闻浦口,清影落渔蓑。
故国犹怜汝,他乡更奈何。因之感同气,惆怅向烟波。
金风扇冷子云亭,蕉叶临池未变青。偃蹇不知当世务,抽毫思摹蕊珠经。
即船系柳树,妾家对柳住。两岸夹清流,脉脉常相顾。
相顾不往来,含情空徘徊。
相逢失意中,万感因语至。追思东林日,掩抑北邙泪。
筐箧有遗文,江山旧清气。尘生逍遥注,墨故飞动字。
荒毁碧涧居,虚无青松位。珠沉百泉暗,月死群象闭。
永谢平生言,知音岂容易。
华阳洞口玉糁羊,世人傅得神人芳。
雪团入口桂椒香,能令老者寿而康。
瑶池玉佩正丁当,箬包聊荐九霞觞。
世言神仙不鲜食,初平山中果何物。
桃源更有避秦人,割鸡为黍迎来宾。