利成山百丈,直下独孤城。
事往岁月积,长江依旧清。
昔人经过地,我辈复此行。
但见竹树稠,石崖如削成。
乔木晚未凋,青青发余荣。
天寒远峰澹,日晏长川明。
时危怀古意,岁暮羁旅情。
一室寄绝岸,全家托柴荆。
晨炊饭脱粟,似此田涧氓。
群盗正猖獗,深居且偷生。
反念故园日,默默何由平。
黄屋辞丹阙,贞臣赴敌营。
解言终不反,先面竟如生。
谁并当时节,独流千祀名。
承家有贤嗣,谅不愧西平。
回环拥冈峦,澶漫分林坞。
纵目以怡情,信美疑吾土。
云火欲烧天,得凉过得仙。蛙随残雨闹,犬护一僧禅。
竹色摇山磴,荷声拂水田。别期秋月夜,来借石床眠。
忽辞同侣去,自喜水烟浓。江草有閒色,野僧无定踪。
衣韬方眼笠,瓶系曲枝筇。明宿枫桥寺,先听夜半钟。
来者未有极,往者良已矣。道傍垄成行,日夕多风雨。
黄蒿塞墓门,飒飒青枫树。重关扃幽泉,蝼蚁相料理。
悲彼远游人,不如疾归止。
寥落遗忠像,杉松古殿阴。兴亡问流水,哀怨动鸣禽。
志厄当年会,神垂异代歆。独临车马道,应识往来心。
佐郡声名久,辞家道路难。那堪今日去,犹是昔年官。
旌节先春度,爰书入夜看。君平能自卜,留滞不须叹。
深冬残菊尽,尊酒对孤菲。根老香犹在,霜寒节不违。
伴人添晚兴,倚杖弄馀辉。赏爱人人醉,多情更掩扉。
水落初痕石满江,白茅濡露拂麾幢。中扃晓彻天光合,坐爱泠泠百尺泷。