西楼一夜潺潺。玉炉残。只有杏花同度五更寒。
春潮长。空凝望。木兰船。不信归期锦字更开看。
日昃石门里,松声山寺寒。香云空静影,定水无惊湍。
洗足解尘缨,忽觉天形宽。清钟扬虚谷,微月深重峦。
噫我朝露世,翻浮与波澜。行运遘忧患,何缘亲盘桓。
庶将镜中象,尽作无生观。
得意今如此,清光不可攀。臣心尧日下,乡思楚云间。
杨柳依归棹,芙蓉栖旧山。采兰兼衣锦,何似买臣还。
秋馆烟雨合,重城钟漏深。佳期阻清夜,孤兴发离心。
烛影出绡幕,虫声连素琴。此时蓬阁友,应念昔同衾。
云罩千山暗,恩沾万物春。溶溶添细浪,点点湿芳尘。
红洗花容净,青滋柳色新。东郊农事动,渐快一犁人。
去年雁南飞,别君溉水畔。今年丛菊黄,逢君璧河岸。
一年匆匆过,无端生感叹。嗟余霜鬓新,羡君仍矫健。
观景临轩窗,谈诗入客馆。夜来灯火红,添酒重开宴。
因话古泸阳,由来富词翰。煌煌蔚人文,流韵悠且远。
就中有胡公,辞彩珠玉灿。可惜炼狱中,再再罹忧患。
一生抑悲辛,言之泪欲泫。遗篇委尘沙,久之恐不显。
贤哉我杨君,灼灼具只眼。有心敬前修,欲续广陵散。
我感杨君义,如沐春阳暖。冯唐犹未老,廉颇尚能饭。
倘有效力时,理合听召唤。酒酣兴转浓,不觉夜已半。
秋风掠窗过,落叶纷且乱。
宫鸦栖定禁枪攒,楼殿深严月色寒。进状直穿金戟槊,
探更先傍玉钩栏。漏传五点班初合,鼓动三声仗已端。
遥见正南宣不坐,新栽松树唤人看。
巫阳归梦融千峰,辟恶香消翠被浓。
桂魄渐亏愁晓月,蕉心不展怨春风。
遥山黯黯眉长敛,一水盈盈语未通。
漫托鹍弦传恨意,云鬟日夕似飞蓬。
铜盘蕙草起青烟,斗帐香囊四角悬。
沈约愁多徒自瘦,相如意密有谁传。
金塘雨过犹疑梦,翠袖风回祇恐仙。
日上秦楼休寄咏,东方千骑拥辎軿。
献馘声腾泮水边,将坛儒老握兵权。刻期三日果如此,一笑众军皆粲然。
天遣云霓苏大旱,人看图画上凌烟。嗟余莫效戈矛力,空咏蓝关马不前。