金翠羽,
为我南飞传我意。
罨画桥边春水,
几年花下醉。
别后只知相愧,
泪珠难远寄。
罗幕绣帷鸳被,
旧欢如梦里。
长忆都门外,低垂拂路尘。更思南陌上,攀折赠行人。
行人经岁别,杨柳逐年新。何当逢塞雁,重寄一枝春。
忽忽南飞返,危丝共怨凄。暗霜移树宿,残夜绕枝啼。
咽绝声重叙,愔淫思乍迷。不妨还报喜,误使玉颜低。
座上辞安国,禅房恋沃州。道心黄叶老,诗思碧云秋。
卷轴朝廷饯,书函内库收。陶欣入社叟,生怯论经俦。
日色屏初揭,风声笔未休。长波溢海岸,大点出嵩丘。
不绝羲之法,难穷智永流。殷勤一笺在,留著看银钩。
绰(chuò)绰下云烟,微收皓(hào)腕鲜。
夜风生碧柱,春水咽红弦。
翠佩轻犹触,莺(yīng)枝涩未迁。
芳音何更妙,清月共婵(chán)娟。
绰约风姿,好像天上仙子一样,从云端翩然而至,手腕的洁白如凝脂。
似乎习习的夜风是从筝上而来,春水呜咽流动的感觉也好像是从筝是发出的。
好似玉佩轻轻敲击发出的声响,也好像留宿在枝头未飞走的黄莺的啼鸣。
哪里还有比这更美妙的声音啊?天上一轮明月洒下清辉,无论在在何处都共同分享着同一轮明月。
绰绰:风姿绰约的样子。下云烟:从烟雾缥缈中而来。下:可以解释为从什么地方来的意思。微收:是写弹筝时候手腕的动作。鲜:应该是嫩的意思。
生:解释为生发;咽:呜咽,指发出的声音。碧柱和红弦:是古筝上的部件。
婵娟:月亮。
醉痕深晕潮红。睡初浓。寒食来时池馆,旧东风。银烛换。月西转。梦魂中。明日春和人去,绣屏空。
西风先到岩扃。月笼明。金露啼珠滴翠,小银屏。
一颗颗,一星星。是秋情。香裂碧窗烟破,醉魂醒。
竹林花萼尽英耆,入洛行窝又一时。各有声名传日下,相看杖履趁春期。
老人南极占星聚,雅集西园入画宜。乡望家祯成国故,从来此会独标奇。
东风来何时,百花已飘零。
独余堤上柳,惨淡含春荣。
扁舟复何适,延客江上亭。
顾无青玉案,何以送子行。
攀条欲相赠,上有双流莺。
流莺正求友,奈此别离情。
天涯一角见重阳,萧洒西风客断肠。
麻紵未更今日白,菊花还似去年黄。
陶潜把酒得开解,宋玉临墙乍感伤。
借问龙山歌会者,座中谁认绿衣郎。