斋舫曾閒六一翁,僧居临水与舟同。指舟为屋身浮世,假屋名舟心太空。
就地扫云天影上,开门见月浪痕中。我来把笔閒题壁,白发泠然两鬓风。
风云已外违高翮,草莽之中寄贱名。江海固非长往地,乾坤聊寄不訾生。
乌罗礼废人将老,白醴恭衰我自平。菜本瓜苗虽琐琐,栽培于物尚多情。
蓬莱滩,急湍漰湃乱石巉。乱石巉,中央宛有蓬莱山。
两山夹流势未已,蓬莱小山还自美。何岁飞来三岛云,峥嵘故向中流峙。
翠色纷披四面开,雪涛汹涌六月来。赤松王乔自徙倚,烟霞缥渺清虚台。
天工韬奇岂多得,火食肉夫原不识。至人随地即蓬瀛,指点迷途到南极。
翩然拂袖我欲归,山光水色春姿回。空中旧侣抚掌待,云軿鹤驾还相催。
行复止,题诗为谢鲁男子,天路悠悠聊尔尔。
翁之误将女,弃贫重许富。女不误一点,初心终不负。
心若负不如,及早归泉路。呜呼冯道老太师,若闻此风骨亦腐。
我来为尔停肩舆,再拜焚香吊贤女。
暑服宜秋著,清琴入夜弹。人情皆向菊,风意欲摧兰。
岁稔贫心泰,天凉病体安。相逢取次第,却甚少年欢。
秩秩泽宫,有的维鹄。祁祁庶士,于以干禄。
彼鹄斯微,若止若翔。千里之差,起于毫芒。
我矢既直,我弓既良,依于高墉,因我不臧。
高墉伊何,维器与时。视之以心,谁谓鹄微。
消夏亦神清,凌冬更有情。冻云添碧色,白雪写疏声。
落落青瑶屑,臞臞太瘦生。黄公垆下客,岁晚莫寒盟。
薄暮抵山麓,杳然探深冥。所困在曲磴,所通在神明。
暗香空中来,鼻观早泠泠。秉烛谛视之,鹿角交枝横。
微茫阴云里,下有寒谷冰。于焉验夜气,孰与旦画清。
山僧出肃客,漏下已二更。孤月尚未上,荒鸡尚未鸣。
独有梅花魂,随我入前楹。解衣慰窘步,屐齿俱含馨。
座有软脚酒,足以发诗情。山神夜传语,诘旦戒早晴。
在昔寒香翁,大节昭沧溟。故国之乔木,有光先中丞。
啮㰖看梅花,用晦毕馀生。可怜骆义乌,垂死莫知名。
我为阐潜德,遂足炳日星。惜㦲竿木吟,竟同落花零。
侵晓山雨过,渐见东荧荧。诸公俱熟睡,而我已独醒。
熹微看南枝,嫩湿增娉婷。披衣出上方,曳筇寻古亭。
荼甘不可作,寒碧委蔓荆。废翁亦仙去,梅花失主盟。
倒影浸溪碧,古心与天青。间以虬松枝,怒涛时崩腾。
谁其音嘹喨,遥知是仓庚。今年春事苦,花信以晚成。
黄钟踰九九,薄寒尚未盈。岂知万香雪,从此轩豁呈。
大雄与河渚,梅花夙擅称。邓尉亦其亚,篮舆吾并经。
东渡数云湖,累为魂梦萦。兹山尤密迩,洞天列户扃。
其南富橙橘,不下双洞庭。秋晚倘再来,饱看黄云平。
西村诸宿老,好句留馀铿。将无即梅花,瑰此宰官灵。
平生论诗法,雅不喜竟陵。独爱此一卷,莫以楚语听。
我诗惭高寄,薄奏下里声。归舟按玉笛,晚霞满江城。
莫忧净土稀,尚有吾庐在。采采神芝生,附以石磊磊。
画兰不画地,翻笑所南隘。
公昔张空拳,思以振赤符。赤符谶不验,沧海为之枯。
天废谁能兴,志士枉受屠。唯是桂林烬,仗此稍支吾。
毕竟延一线,东僵西则苏。连衡张陈霍,旁暨韩麦徒。
以致惠国公,翻然成改图。孤忠天所鉴,谶亦未尽诬。
南极竟浑一,百年拱车书。尚有妙墨宝,流落渐江隅。
寒芒而正色,英爽与之俱。番禺耆老尽,文献谁为储。
秋痕随秋去,剩此灰劫馀。连呼玉画又,收之缄中厨。